— Ўғлим, нега энг паст баҳолар нуқул сенга насиб қилаверади?
— Яхши баҳоларни муаллимамиз четга экспорт қилаётган бўлса керак.
Афанди яшайдиган қишлоқда ўзидан бошқа саводли одам бўлмаган экан.
Бир киши афандини ёнига келиб:
— Менга мактуб ёзиб берсангиз, нариги қишлоқда яшайдиган қариндошимга юбормоқчи эдим, - дебди.
Афанди:
— Иложим йўқ. Оёқларим оғрияпти, - дебди.
— Хатни қўл билан ёзасиз-ку, оёқларингизни нима алоқаси бор? – дебди ҳалиги киши ҳайрон бўлиб.
— Мени хатимни ўқиш учун албатта ўзимни чақиришларига тўғри келади. Мен эса бора олмайман, - деган экан афанди.
Бир куни иккита жинни ҳовуз бўйида ўтирган экан.
Биринчи аҳмоқ қошиқда шакар олиб, ҳовузга солибди-да, сувдан олиб ичиб кўриб:
— Эй, шираси чиқмабди, - деса, иккинчи жинни:
— Аралаштирмадинг-ку! – деган экан.
Жаҳонгир мактабдан келиб, адасига дебди:
— Ада, бугун 5 олдим! Эртага пул берасизми?
Адаси ўғлига қараб туриб:
— Қачон мактабдан 777 олиб келсанг, сўраган пулингни бераман. Бошингга шапкаям олиб бераман, - дермиш.
Ўқитувчи:
— Анвар, тўғрисини айт! Уйга вазифаларни ким қилиб берди?
— Тўғрисини айтдим, устоз! Мен ухлаб қолгандим. Аниғини билмайман...
Нафақага чиқган бой амаки ов қилгани йўл олибди. Ов қилиб юрса, олдидан бир қурбақа чиқиб, тилга кирибди:
— Мени ўзингиз билан олиб кетинг. Уйингизга олиб бориб, менга бўса ҳадья этсангиз, мен гўзал қизга айланаман...
Амаки ўйланиб туриб:
— Майли уйга олиб кетаман. Лекин бўсани ҳаёлингдан чиқар! Гўзал қизлар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа эса ҳеч кимда йўқ!
Шаҳардаги бутик-дўконларнинг сукунати ичидан баъзида шундай сўзлар янграб қолади:
“Вой, даҳшат-ку!”, “Буниси унданам қимматроқ экан”, “Тилладанми!?”
Талаба бурга устида тажриба ўтказмоқда. Уни стол устига ётқизиб қўйиб, буюрибди.
— Сакра!
Бурга сакрабди. Талаба уни тағин тутиб, бир оёғини узиб олибди. Сўнг столда қўйди-да, буюрибди:
— Сакра!
Бурга бу сафар ҳам сакрабди. Талаба уни яна тутдида, қолган оёғини ҳам узиб олибди.
— Сакра!
Бурга қимирламай тураверибди. Шунда талаба дафтарига ёза бошлабди: “Тажрибалар шуни кўрсатдики, бурганинг эшитиш органлари панжасида бўлар экан. Агар оёқларидан жудо этсангиз, у қип қизил карга айланади-қолади.
Бир куни руҳий касалликлар шифохонасига келган комиссия у ердаги камчиликларни кўриб, “Бу ер ҳудди жиннихонани ўзи!” деган экан.
