Ҳомиладор аёл доктор олдига кириб:
— Доктор, қорнимдаги болам уятсиз сўзлар билан сўкиняпти. Давоси борми? - дебди.
Доктор:
— Давоси бор бир миллион бўлади, - деса, аёл:
— Ана-ана! Яна бошланди. Сиз тўғрингизда бир нарсалар деяпти, айтолмайман..., - дебди.
География дарсида:
— Болтавой, қани бизга Панама канали ҳақида гапириб бер-чи!
— Устоз , телевизоримиз Milliy, Sevimli, My5 каналларини кўрсатади, лекин бунақа канални кўрсатмайди.
— Дугонажон, жуда омадлисан-да...
— Нега унақа деяпсан?
— Эрингни айтаман-да... Сени ҳечам уришмайди, жаҳл қилмайди,...
— Ахир у тўртинчи мартта уйланиши...
— Нима бўпти?
— Аввалги хотинлари билан урушиб, жанжаллашиб бўлган...
Кўп қаватли уйларнинг бирида эр-хотин ярим кечаси ухлаб ётса, эшик жиринглаб қолибди.
Шунда хотини эрини туртиб "Туринг, эрим келди!" деса, эри югуриб бориб балкондан сакраб юборибди.
Ўқитувчи:
— Валижон, Ватан бу нима?
Вали:
— Ватан - бу ўрмонлар, далалар, боғлар....
Ўқитувчи:
— Йўқ сен адашдинг! Ватан - бу сенинг онанг. Қани энди, Анваржон, сен айт-чи, Ватан нима экан?
Анвар:
— Ватан Валининг онаси экан.
Ўқитувчи:
— Йўқ, сен ҳам адашдинг! Ватан сенинг ҳам онанг. Тушундингми?
Анвар:
— Ҳа, тушундим.
Ўқитувчи:
— Нимани тушундинг?
Анвар:
— Мен Вали билан ака-ука эканлигимни тушундим.
— Дугонажон қандай қилиб бир ойлик маошни бир кунда сарфлаш мумкин?
— Маошингни олгин, кўрсатаман!
Икки ака-ука йўлда кетаётиб, олма дарахтига кўзи тушибди. Қараса дарахтда бир дона олма қолган экан. Ака олмани укасидан олдин оламан деб шошиб дарахтга чиқиб бораётса, олма пастга тушиб кетибди. Укаси олмани олиб еб қўйибди.
— Акаси дарахтдан тушиб, укасига
— Кўрдингми, мен билан юрсанг олма ейсан, - дермиш.
Хотин эридан сўрабди:
— Азизим, агар мен мабодо сизни ташлаб кетсам, кўз-ёш тўкмайсизми?
Эри ўйлани-и-и-иб туриб:
— Кўз-ёш дейсанми? Ҳар-ҳар замонда йиғлаб турсам керак...
Хотини аразлаб:
— Нега энди ҳар-ҳар замонда? Ҳар доим эмас?
Эри:
— Овқатга пиёзни ҳар доим ҳам тўғрайвермасам керак...!?
Эр-хотин машинада кетаётишса, эри магнитофонни овозини баланд қилиб, хотинига "Эшит!", - дебди.
Шерали Жураевни ''Биринчи муҳаббатим'' қўшиғи янграй бошлабди. Эр гоҳ рулга муштлар, гоҳ "уф-ф" деб бош чайқатар экан.
Буни кўрган хотини жанжал бошлабди:
— Ҳа, қариган чоғингизда...?! Биринчи муҳаббатингиз ёдингизга тушиб қолдими!? Уятсиз, беандиша, шарманда...
Эр бўлса яна бош чайқатиб:
— Эҳ хотин, нималар деяпсан!? Чап тарафдаги калонкадан "чарс-чарс" деган товуш чиқяпти. Янгисини олиш керак энди..., - дермиш.
Синфдош дўстлардан бирига деди:
— Эшмат биласанми, синфдошимиз бор-ку Тошмат.
— Хўш?!
— Жуда пулдан қийналиб қолган кўринади.
— Йўғ-э, нега? Қаердан олдинг бу гапни?
— Кеча бирров кўриб ўтай деб уйига кирувдим. Ишонасанми, икки қизи ёнма-ён ўтирволиб битта пианинони чаляпти!