Shifoxonaga og‘ir ahvoldagi uch futbolchini olib kelishibdi. Shifokor ularni olib kelgan odamlardan qanday sabab bilan shu ahvolga tushib qolishganini so‘rash uchun qo‘liga qalam bilan qog‘oz olib, dastlab birinchi futbolchining oldiga yaqinlashdi. Qarasa, birinchi bemor futbolchi tirjayib qotib yotganmish.
— Bu nimaga tirjayib qotib qolgan?
— Eh, so‘ramang, ko‘rmaganni ko‘rgani qursin, bu futbolchi 20 yildan buyon hujumda o‘ynagan, umrida birinchi bor gol kiritdi. Shunga xursandchilikdan shu shaklda qotib qoldi.
Shifokor ikkinchi bemorning oldiga yaqinlashdi. Uyam tirjayib qotib yotganmish.
— Xo‘sh, bu nimaga tirjayib yotibdi?
— Bu himoyachi faoliyati davomida har bir o‘yinda qizil kartochka olib, maydondan haydalgan. Lekin bugun hakam unga hech qanday kartochka ko‘rsatmadi. Shunga quvonchdan.
Do‘xtir tushunarli deganday bosh irg‘ab, navbatdagi bemorning oldiga yaqinlashdi:
— Bu nimaga qotib qolgan unda?
— Tog‘li hududda mashg‘ulot olib borayotgandik, momaqaldiroq bo‘layotgandi. Uzoqroqqa ketgan to‘pni olib kelishga ketganda uni yashin urdi.
— Iya, unda nimaga tirjayib turibdi?
— U suratga olishyapti, deb o‘ylagan.