Latifa.uz

Бир куни аскар полковникни олдига кириб:
— Рухсат беринг ўртоқ полковник, сизга уставдан ташқари мурожат қилсам бўладими? - деса Полковник:
— Бўлади, - дебди.
Шунда аскар:
— Сан қари эшак, сассиқ чол, жонга тегдинг, қачон ишдан кетасан. Рухсат беринг ўртоқ полковник кетишга, - дермиш.

Бошлиқ котибасига тайинлабди:
— Бу ҳужжат жуда-ям муҳим! Уни хавфсиз, тез топиладиган жойга қўйинг!
Котиба:
— Столимдаги атир-упаларимни ёнига қўйишим керак экан-да!

Ўртоқларидан бири Афандини уйга таклиф қилди. У меҳмонхонанинг тўрида ўтирган эди, эшон кириб келди.
— Қани, тақсир, буёққа ўтсинлар, - деб, унга ўз жойини бўшатиб берди.
Имом домла кириб келди. Унга ҳам жой бўшатиб, ўзи сал пастроққа ўтирди.
Кейин элликбоши, бирмунча боёнлар кириб келишди. Афанди:
— Қани юқорига, юқорига, - деб, уларни ҳам тўрга ўтқизворди.
Бундоқ қараса, ўзи пойгакка тушиб қолипти. Афандининг диққати ошиб турган эди, эшикдан бир кўппак ит мўралади. Иккала қулоғидан чўзиб уни ҳам ичкарига тортди-да:
— Бор, сен ҳам тўрга чиқ! - деди.

Афанди кечаси уйқуси келмай, кўчага чиқиб айланиб юрган эди, иттифоқо бир ўғрига дуч келиб қолди.
— Кимсан?! Бемаҳалда нима қилиб юрибсан? - дўқ урди ўғри.
— Шу шаҳарнинг ўғрилариданман,— деди Афанди ҳам бўш келмай. Ўзинг кимсан?!
— Мен ҳам бошқа бир шаҳардан келган зўр ўғриман. Учрашганимиз яхши бўлди, иккаламиз баҳамжиҳат иш қиламиз. Мен янги келганман, ҳали бу шаҳарнинг пасти баландини яхши билмайман. Қани айтингчи ишни қаердан бошласак бўлади?
— Шаҳар қозисининг бир оқ ҳанги эшаги бор. Аввал шуни ўғирласак, кейин бозорга бориб, иккита қоп билан озроқ арқон ўғриласак, иннайкейин шишафурушнинг дўконидан шиша ўғирлаб икки қопга лиқ тўлғизсакда, бизнинг ҳовлига обориб кўмиб қўйсак ёмон бўлмас эди. Шунда анчагача жонимиз тинчирди-да! Қалай, бу маслаҳатим сизга ёқадими?.
— Ўғри жавоб бергунча бўлмай, миршаблар келиб қолишди. Ўғри шилт уриб қочиб кетди, Афанди қўлга тушиб қолди. Унинг дод-фарёдига қулоқ солмай, олиб бориб зиндонга ташладилар...
Эрталаб уни сўроққа олиб чиқишди.
— Хўш Афандим,— деди ҳоким,— сизни туппа-тузук одам деб юрсак, ўғри боши экансиз-ку! Нима қилиб ўғри билан тун қоронғисида гаплашиб турувдингиз?
— Энди маслаҳатлашаётувдик-да. То бир қарорга келгунча бўлмай, миршабларингиз ушлаб олишди.
— Нима маслаҳат қилаётувдингизлар?
— Аввал қозининг оқ эшагини ўғирлаб, ундан кейин бозордан қоп билан арқон олиб, иннайкейин шишафурушнинг дўконини урмоқчи эдик.
Ҳоким ҳузур қилиб кулди:
— Ахир ўйланг, Афандим! Бунга сиз овора, биз овора, эшак овора. Шу ҳам ўғрилик бўлдими? Ҳа, эшак ўғриликка арзийди...
— Қулоқ солинг, тақсир. Эшакни вақтинча омонат ўғирлаб, шишани етказиб олгач, яна қозининг эшигидан секин киргизиб юбормоқчи эдик-да.
— Ие, ўғриликнинг омонати ҳам бўладими?
— Иш битгунча-да, тақсир. Нима қиламиз, жонли нарсани асраб, бошимизга даҳмаза орттириб. Ем-хашак учун тағин бировни қон қақшатиш яхшими?!
Ҳоким яна кулиб юборди:
— Шишанинг юзтасини бир тангага ҳам олмайди-ку! Шуям ўғрилик бўлдими?!
— Хўп, бўлмаса сизнингча нима қилишимиз керак эди?
— Киройи ўғрилик қилганга яраша подшонинг ғазнасини урсанг экан.
— Мана шуни сизга ўхшаган тажрибали одам ётиғи билан тушунтириб берса, дуруст бўларкан-да. Эҳ, аттанг! Ҳа майли, энди бундан кейин сиз бош қўшсангиз, биз бажонидил хизматингизга тайёрмиз.

— Дўстим, мен 4G ни айрим ташкилотларнинг раҳбарларига ўхшатаман.
— Нега?
— Савлати бор-у, қиладиган иши йўқ!

Ота ва бола негарлар пляж ёнидаги дўконга кириб қуёшдан ҳимояловчи крем харид қилиб турса, бир киши келиб сўрабди:
— Сизлар буни нима қиласизлар?
Ота-бола жавоб берган экан:
— Буни юзимизга суртмасак, қорайиб кетамиз.

Бугун бошлиғимиз таътилдан ишга қайтди.
Денгизда дам олиб, қуёшда роса тобланиб, қорайибди. Энди аниқ маҳлуқдан фарқи қолмабди!

Бир давлат идораси биносида сув қувури тешилиб қолибди.
Дарров сантехникни чақиртиришибди. Ертўлага тушиб текшириб чиққан сантехник идора раҳбарларидан бирига қараб:
— Тузатиб бўлмайди! Бу ерда бутун система чириб кетган. Таг-туги билан алмаштириш керак! - деса, тўсатдан раҳбарни ранги оқариб, ўзини ташлаб юборган экан.

— Кеча бошлиғим мени ишдан бўшатворди, ифлос.
— Нима айб қилгандинг?
— Қаердан билай, 6 ойдан бери ишга бормаган бўлсам...

Корхона раҳбари минбарга чиқволиб:
— Олдин ҳам яхши яшардик, хозир ҳам яхши яшаябмиз бундан кейин ҳам яхши яшаймиз! - деса,
Котиба ўрнидан туриб:
— Бизчи? - дермиш.