Бошқалар ҳақида латифалар

— Алло, компьютер устахонасими?
— Ҳа, нима бўлди?
— Компьютерим ишламай қолди.
— Ўзингиз ичини кавлаб кўринг.
— Шундай қилсам, ишлаб кетадими?
— Йўқ! Бизга иш кўпаяди. Даромад ҳам!
— Одамзод ғалати-да!
— Нега?
— Агар осмонда 789301214756899 та юлдуз бор десанг, ишонади. Мабодо қаергадир «Эҳтиёт бўлинг, бўялган» деб ёзиб қўйсанг, албатта бармоғини теккизиб, текшириб кўради.

— Нечанчи йил туғилгансан?
— 1999 йилда.
— Демак, 21 га тўлибсан-да!?
— Йўқ. 20 га.
— Қанақасига?
— Бир йили туғилган кунимни нишонламагандим.

Ҳамманинг ўз бахт формуласи бор. Масалан ман хонам шипига "Эртадан югуришни бошлайман!" деб ёзиб қўйганман. Ва ҳар куни эрталаб уйғонганда бу ёзувга кўзим тушади ва "Ҳайриятки бугундан эмас, эртадан экан!" деб хурсанд бўлиб қўяман...
Одамларни фариштадек кўринишга уринишини кўриб, гуноҳкор битта мен эканман деб ўйлаб қоламан...
Кеча тунда бир нотаниш телефон қилди ва қабристонда учрашув белгилади. Ғалати одам экан. Келмади...
— Сенга иккита янгилигим бор.
— Яхшисидан бошлайқол.
— Ким айтди сенга яхши хабар бор деб?!
Однода бир қиз “Ҳаётни жиддийга олманг, ҳаммасини ўз ҳолига ташлаб қўйинг” деб ёзибди. Бу гапдан илҳомланиб, бутун оиламиз билан коммунал тўлов қоғозларини устида писта чақиб ўтирибмиз.
Идеал инсонни изламанг. Бугун манда дам олиш куни. Уйдаман...
Шанба куним сокин ва ёқимли ўтаётганди. Бу шанбамас якшанба эканлигини билиб қолмагунимча...