Қариялар ҳақида латифалар

Чол кампирига овқат қилишини тайинлаб, ўзи ҳовлида ёнғоқ чақиб ўтирса, бир ёнғоқ пуч чиқиб қолибди. Пуч ёнғоқни олиб, "Ҳозир кампиримни олдига бориб, мана бу ёнғоқ сени миянгга ўхшаб пуч экан деб боплайман", деб кампирини олдига кирибди.
Кампири сўлиган шолғомни қийналиб арчаётганини кўрган чол жимгина ортига қайтган экан...
Кунларнинг бирида чол балиқ овлаб ўтириб, олтин балиқни ушлаб олибди.
— Тила тилагингни! Ҳаммасини бажо келтираман. Фақат мени қўйиб юбор...!
Чол дебди:
— Мени уч тилагим бор. Шулар қачон амалга ошса, сени денгизга қўйиб юбораман.
1. Қачонки бу аҳмоқлар сўнгги русумдаги iPhone ва данғиллама тўйлар қилиш учун кредитлар олишни бас қилса!
2. Қачонки айрим раҳбарлар ёлғон гапиришни бас қилса!
3. Қачонки коллеж ўқувчилари уйда унутиб қолдирган телефони учун ярим йўлдан орқага қайтишни бас қилса!
Ранги оқариб кетган балиқ чолга қараб:
— Мени тушликка емоқчимидингиз? - дермиш.
Бир куни чол-кампир ёшликни эслашмоқчи бўлишибди. Чол кампирга дебди:
— Мен сени учрашувга чақираман.
Чол учрашув жойига бориб, кампирни бир соат кутибди. Кампирни ёнига қайтиб келиб:
— Нега бормадинг, - деса, кампир:
— Онам рухсат бермадилар, - дермиш.
— Ҳаётимда 3 та аёл бор улар: онам, хотиним ва қизим, - деб интервью берган қўшиқчига, бувисидан смс келибди:
— Пенсия пулимга оберган совғаларим тешиб чиқсин!
Фалсафа фанидан имтихон бўляпти...
Талаба: Домла келинг яхшиси мен сизга бир савол бераман, топсангиз зачёткамга баҳоимни қўймайсиз, тополмасангиз 5 баҳо қўйиб берасиз.
Ўқитувчи: Ҳўп, эшитайликчи...
Талаба: Нима қонуний-ю, мантиқий эмас, нима мантиқий-ю, қонуний эмас, нима қонуний ҳам эмас, мантиқий ҳам эмас?
Ўқитувчи саволга жавоб беролмай баҳосини қўйиб берди.
Ўқитувчи: Қани энди жавобни ўзингиздан эшитайликчи...
Талаба: Сиз хотинингиз билан ЗАГСдан ўтгансиз — бу қонуний, лекин сиз 70 ёшдасиз, хотинингиз 20 ёшда — бу мантиққа тўғри келмайди. Сизнинг хотинингизни жазмани бор — бу мантиқий, лекин қонунга хилоф иш қиляпти — бу қонуний эмас. Сиз ҳозиргина ўша хотинингиз жазманига баҳо қўйиб бердингиз — бу қонуний ҳам эмас, мантиқий ҳам эмас.
Коллеж орқасидаги стадионда 1та йигитни 2та йигит роса дўппослаб турса, қари отахон келиб:
— Ие, нега бу болани уряпсилар? - деса, йигитлар:
— Отохон қўшиқ эштасизми? - деб сўрашибди.
— Ҳа, - дебди отахон.
Шунда йигитлар:
— Қўшиқни мазза қилиб эштаётганизда "ОҚ АЙИҚ.УЗ" дейдиган бола шу бўлади, - дейишса, отахон ҳассасини кўтариб:
— Яхшилаб ур, яхшилаб! - дермиш.
Операциядан чиққан отахоннинг олдига кўргани дўстлари киришибди. Уч дақиқадан сўнг бемор отахон жон холатда қимирлаб, қоғозга бир нимани ёзиб жон берибди.
Дўстлари:
— Ўлимидан олдин кўрганимиз яхши бўлди. Нима ёзди экан деб ёзувни ўқишса:
— Кислород шлангидан оёкларингни ол падарланат деб ёзилган экан.
Хитойлик қизни севиб қолган ўзбек йигити қизнинг отасига дебди:
— Қизингизни қўлини сўраб келдим. Менга турмушга чиқишига рухсат беринг!
Хитойлик ота жавоб берибди:
— Аждодларимиз каби бу ишни буюк аждар билан маслаҳатлашиб, кейин айтаман.
Йигит қувониб дебди:
— Овора бўлманг! Рафиқангиз билан гаплашиб бўлдим...
Брюс Ли Ўзбекистонга келиб, Юнусободдаги Stroy Mir ни айланиб юрса, қурилиш асбоблари дўконида ломни кўриб қолибди. Брюс Ли ўзини кўрсатиб қўймоқчи бўлиб, сотувчи чолга қараб туриб, ломни қўли билан қайириб ташлабди-да, жойига қўйибди. Жаҳли чиққан чол:
— Олмасанг нима қиласан тегиб, - дебди-да, ломни яна текислаб қўйган экан.
Иккита ёши катта чол-кампирлар бир-бириникига меҳмонга боришибди.
Кампирлар ошхонада пишир-куйдир қилгунча, иккала қария гап бошлашибди:
— Ўтган куни кампиримни ресторанга олиб боргандим. Унга ёқмади.
— Қайси ресторан экан у?
— Эсим қурсин! Ҳозир ёдимдан чиқди... Аёлларга баҳорда совға қиладиган гул номи нима эди?
— Настаринми?
— Йўқ!
— Лолами?
— Йўқ!
— Атир гулми?
— Йўқ!
— Наргис гулми?
— Ҳа!
Чол ошхона тарафга ўгирилиб:
— Наргизахон, ўтган куни биз борган ресторанни номи нима эди?