Бир пиёниста одам балиқ овига бориб, қармоқ ташаган экан, олтин балиқ қармоғига илинибди-да, ҳар доимгидек олтин балиқ уни тилагини бажаришини айтибди. Фақат у балиқ учта эмас, иккита тилак бажарадиган балиқ экан.
Маст одам балиққа қараб дебди:
— Менга шунақа шиша бергин-ки, ичида пивоси бўлсин. Қанча ичсам ҳам тугамасин.
Олтин балиқ дарров тилагини бажариб, айтган шишасини қўлига берибди. Пиёниста ичиб кўрибди. Яна ичибди. Пиво ҳеч тугамасмиш.
— Зўр шиша экан. Ҳой тилла балиқ, шу шишадан яна битта бер, - дермиш.

Ўғил кечки пайт маст келиб, уйга кирса, столни устида қовун турган экан. "Бир оз еб ётай, бўлмасам уйдагилар ичиб кеч келганимни билиб қолишади", - деб қовунни еб ухлабди.
Эрталаб ойиси:
— Эй, уяти йўқ, тур! Кечқурун уйга ичиб кебсан-а?
— Йўқ, ойи.. Мен ичганим йўқ, нималар деяпсиз?
— Ичганим йўқ? Тунда ошқовоқни ярмини еб қўйибсанку, - дермиш.

Шер ўрмондаги ҳамма ҳайвонларни йиғиб, латифа айттирибди.
— Кимни латифаси кулгили чиқмаса, ўшани ейман, - дебди шер.
Биринчи бўлиб қуён латифа айтибди. Ҳамма ҳайвонлар кулибди. Фақат жирафа кулмабди. Шер қуённи еб бўлгач, бўри латифа айтибди. Жирафа росса кулибди.
— Нега куляпсан? - дейишса, жирафа:
— Қуённи латифаси кулгили экан, - дермиш.

Бир маст одам эски чироқ топиб олибди. Ишқаласа, ичидан жин чиқиб:
— Тила тилагингни! Учта тилагингни бажараман, - дебди.
Маст одам унга:
—Кел юзта-юзта олайлик!
— Ўйлаб кўр. Бу биринчи тилагинг ҳисобидан кетади.
— Майли. Қани олдик.
— Энди иккинчи тилагингни айт!
— Яна юз-юз қуй!
— Ҳой инсон, яхшироқ нарса сўрасанг-чи?
— Эй, қуй дегандан кейин, қуйда! Қани олдик.
— Балки учинчи тилагингга бирор нима сўрарсан!
— Яна юзта-юзта олайлик!
— Сен ақлдан озибсан! Бу охирги тилагинг.
— Майли, розиман, - деб ичиб юборишибди.
Жин чироққа қайтиб кириб кетибди-ю, беш дақиқадан кейин қайтиб чиқиб келиб:
— Майли, тўртинчи тилагингни ҳам тила! Мен розиман!, - дермиш.