Ўлим жазосига ҳукм қилинган еврейдан сўрашибди:
— Сўнгги сўзингни айтишинг мумкин!
— Ўлимим олдидан сўнгги мартта қулупнай емоқчиман.
— Ахир қулупнай баҳорда пишади.
— Майли, мен кутиб тураман...
Шер ўрмондаги ҳамма ҳайвонларни йиғиб, латифа айттирибди.
— Кимни латифаси кулгили чиқмаса, ўшани ейман, - дебди шер.
Биринчи бўлиб қуён латифа айтибди. Ҳамма ҳайвонлар кулибди. Фақат жирафа кулмабди. Шер қуённи еб бўлгач, бўри латифа айтибди. Жирафа росса кулибди.
— Нега куляпсан? - дейишса, жирафа:
— Қуённи латифаси кулгили экан, - дермиш.
Иккита пиёниста ичиб олиб, кетаётса олдидан кўзгу чиқиб қолибди. Кўзгуда ўзини аксини кўриб бири иккинчисига, “Дўстим шу кетишда ичаверсак, 10 йилдан кейин кўринишимиз шу аҳволда келиб қолади-ёв”, - дермиш.
Бир куни афанди уйида ўтирса, ёнидаги хонадан шовқин эшитилибди. Афанди милтиғини олиб хонага кирса, бурчакда қоп-қора нарса турганмиш. Милтиқ билан "пақ" этиб отибди. Қараса, ўзини чопони девордаги михда илиниб турган экан.
Шунда афанди "Э ҳайрият-ей, яхшиям ичида ўзим йўқ эканман", - дебди.