Ҳар куни бир киши бозорда редиска сотадиган кампирга 1000 сўм бериб, редиска олмасдан кетаркан.
Бир куни ҳалиги одам яна 1000 сўм бериб, кетаётса, кампир уни қўлидан шартта ушлабди. Шунда киши:
— Ҳойнахой холажон бу сафар редиска олмаслигимни сабабини сўрамоқчи бўлсангиз керак?! - деса, кампир:
— Редиска оласанми-йўқми бу мени қизиқтирмайди. Редиска 1500 бўлди! - дермиш.
— Алло, бу техника анжомлари дўконими? Кеча сизлардан чанг ютгич сотиб олган эдим. Жуда кучли ишлайди дегандингиз.
— Эшитилмаяпти, қаттиқроқ гапиринг!
— Алло, алло. Мен чанг ютгич қопчасини ичидаман, алло...
Бир одам кўзгу дўконига кетаётса, дўсти чиқиб қолибди:
— Қаёққа кетяпсан?
— Янги кўзгу сотиб олишга.
— Нега, эскиси синиб қолдими?
— Йўқ, унисига қарасам, нуқул белимгача кўрсатяпти.
Бир киши банк эшиги олдида писта сотар экан. Дўсти келиб унга дебди:
— Оғайни, 50000 минг қарз бериб тура оласанми?
— Узр! Мен қарз бера олмайман. Ўртада шартнома бор, - дебди пистачи.
— Қанақа шартнома? - ҳайрон бўлиб сўрабди дўсти.
— Банк писта сотмайди, мен қарз бермайман...
Хотин эрига жаврай бошлабди:
— Сизга нечи мартта айтаман, ичимлик олаётганингизда қаранг, шарбатларга 100 фоиз деб ёзилади.
Газли ичимликларга 50 ёки 80 фоиз деб ёзилади. Нектарларга 40 фоиз деб!
Эри хурсанд бўлиб:
— Ана айтдим-ку хотин, ароқ - бу нектар деб, - дермиш.
Китоб магазинига кирган киши сотувчи аёлдан сўради:
— «Эркаклар аёлларни эъзозлаши керак» - деган китоб борми?
— Фантастика бўлими қўшни хонада.
Бир студент қассобхонага келиб:
— Ока, 500 сўмлик гўшт беринг, - деса
Қассоб:
— "Ана, укам" - деб илинган гўштни кўрсатиб. Бир тишлаб олавер, - дебди.
Бир тадбиркор ўзи очган хусусий фирма эшиги ёнида мижоз кутиб ўтирса, узоқдан у томонга келаётган йигитни кўриб қолибди. Тадбиркор уни мижоз деб ўйлабди-да, югуриб бориб телефон гўшагини олиб:
— Йўқ, йўқ! Бугун асло иложи йўқ! Ишларимиз жуда-ям кўп. Эртага ҳам, индинга ҳам бандмиз. Кейинги ҳафта хабар олинг! Навбатга ёзиб қўяман, - деб гапира кетибди.
Бояги йигит эса тадбиркорга қараб туриб:
— Телефон устаси чақирганмидингиз? Тармоқ ишламаётган экан, тузатишга келгандим, - дебди.
Бир одам қўшнисига дебди:
— Ҳа қўшни, хўрозингизни сотгани олиб кетяпсизми?
Қўшниси унга қараб:
— Э, йўқ! Шунчаки, товуқларим хўрозсиз бозорга бормаймиз дейишяпти, - деб жавоб қайтарибди.
Афандининг бир камсут, қисир қолган, сузонғич сигири бор эди. Уни етаклаб бозорга сотгани олиб борди. Афанди бозорда туриб харидор чақирар эди:
— Бир қошиқ сути бор, холос, қисир қолган, орқадан келганни тепади, олдидан келганни сузади, ким олса пулига куяди!
У кечгача шу хилда жавраб турди, бирорта харидор Афандининг ёнига йўламади. Афандининг ростгўй, соддалигидан ҳайрон бўлган бир даллол келиб сигирни сотиб бермоқчи бўлди-да; сигирни мақтай кетди.
— Кунда тўрт товоқ сут беради, қорнида тўққиз ойлик боласи бор, эрта-индин туғади, қўйдан ҳам ювош, кимки олса фойда қилиб, пулидан барака топади.
Даллолнинг сўзини эшитиб, харидорлар кела бошлади. Афанди сигирни даллолнинг қўлидан олиб:
— Сигиримда бундай хислатлар бор экан, сотиб нима қиламан,— деди-да, етаклаб бозордан чиқиб кетди.