Harbiylar haqida latifalar
— So‘nggi tilagingni tila! – debdi nemislar unga.
— Qulupnay yesam, armonim yo‘q edi, - debdi afandi.
Nemislar:
— Mayli, qulupnay pishsa yeysan, keyin otamiz, - deyishibdi.
Qulupnay pishgunicha urush tugab, afandi omon qolgan ekan.
Nemislar birinchi askarni ichkariga olib kirib so‘rashibdi:
— Elektr stulda qiynaylikmi yoki urib qiynaylikmi? – deyishsa, askar:
— Stulga o‘tiraqolay. Urganingizga chiday olmayman, - debdi.
Nemislar askarimizni stulga o‘tqazishsa, bir payt tok o‘chib qolibdi.
— Omading bor ekan. Mayli, bor ketaver! Keyingisini olib kiringlar! - dyeyishibdi.
Askar tashqariga chiqib, sherigiga shosha-pisha: “Tok yo‘q, tok yo‘q” deyishga ulguribdi.
Nemislar ikkinchi askarni olib kirib, “Elektr stulga o‘tirasanmi yoki kaltak yeysanmi?” deyishsa, sodda askar “Tok yo‘q-ku!” – degan ekan.
— Sizga qaysi komanda yoqadi?
— Saflan!
— Orangizda kim dushman tarafga yashirincha borib, hujum rejasini bilib kela oladi?, - debdi.
Safdan bir gruzin askar chiqib:
— Men boraman, - debdi.
— Yaxshi, - debdi komandir, — Biz senga uchta granata va boshingga bitta kaska beramiz.
— Menga aksincha, bitta granata va uchta kaska beraqoling, - deb askar dushman tomonga ketibdi.
Oradan bir soat o‘tibdi, ikki soat o‘tibdi ... Gruzin askardan xabar yo‘q emish. Komandir bitta askarni ortidan jo‘natib, — Qarab kel-chi, nima gap ekan, - deb yuboribdi.
Xabar olishga ketgan askar qaytib kelib komandirga:
— Anavi gruzin safdoshimiz dushmanlarni o‘rtasiga o‘tirib olib, "Top-chi granata qaysi kaskani tagida! Topa olmading. O‘rtadagi kaskani tagida ham emas. Yana o‘n ming pul va hujum rejasini ber buyoqqa" deb o‘ynab o‘tiribdi, - dermish.
— Bo‘ldi, men nafaqaga chiqdim. Sizni fosh qila olmadim. O‘zingiz ayting endi qopda nima olib o‘tgansiz? - desa, otaxon javob beribdi:
— Qopda oddiy qum bor edi xolos. Men mototsikl o‘g‘rilab o‘tardim.
— Askarlar! Sakragandan so‘ng 10 gacha sanab, ipni tortasizlar. Qani olg‘a!
Bir askar yerga tushib, parashyutni yig‘ishtirayotsa, botqoqda bir askar duduqlanib — s-s-sa-sak-kiz-z-z — deb sanab yotgan emish.
— Bir kuni nemislar bilan jangda mag‘lubiyatga uchradik va yashirindik.
Nemislar mard bo‘lsanglar chiqinglar deyishgandi, hech kim chiqmadi. Shunda men shartta chikdim.
Nabirasi:
— Keyin nima bo‘ldi? - debdi.
— Meni nemislar otib tashlashdi, - dermish bobosi.
— Olma yeb olmaymizmi bir!?
— Mayli, - debdi do‘sti.
Ikkala desant olma yeb bo‘lgach, boyagisi yana so‘rabdi:
— Xohlasang, yana bittadan olma yeymiz...
— Mayli, ber! - debdi sherigi.
Olmani yeb o‘tirib, hayron bo‘lib so‘rabdi:
— O‘zi bu olmalarni qayerdan olyapsan?
— Seni yelkangdagi ryukzak shunaqa olmaga to‘la ekan, - dermish sherigi...
Quyon:
— Meni ikkita tishim borligiga armiyaga olishmadi. Seniyam faqat ikkita tishingni qoldirsak, seniyam olib ketishmaydi, - deb ayiqni tishlarini sindiribdi.
Bir payt ayiq ko‘rikdan jahl bilan chiqib kelib:
— Quyon qani?! Oyog‘im qiyshiq ekan-u, u bo‘lsa tishlarimni sindirib o‘tiribdi, - dermish.
Praporshik:
— Mana bu uchalasi harbiy qismimizning eng sara bo‘linmamiz sanaladi. Biror narsa yuz beradigan bo‘lsa, shu zahoti ularni oldingi marraga yuboramiz.
Tekshiruvchi birinchi askardan so‘rayapti:
— Sen kimsan?
— Oddiy askar Ivanov, erkin kurash va boks bo‘yicha sport ustasi.
— Barakalla, azamat! Sen-chi, sen kimsan? - so‘radi tekshiruvchi ikkinchi askardan.
— Oddiy askar Petrov, karate bo‘yicha qora belbog‘ sohibi, shuningdek, bir qator sharqiy yakkakurash turlarini tasarruf etganman.
— Barakalla, polvon! Xo‘sh, - murojaat qildi u, uchinchi, eng nimjon askarga mensimagan ohangda:
— Sen-chi, sen kim bo‘lasan?
— Oddiy askar Sidorov, shaxmat bo‘yicha sport ustasi. Mana bu ikkala qovoqboshga komandirlik qilaman!