Qariyalar haqida latifalar
— Otaxon, bu yerda baliq tutish ta’qiqlangan!
— Men baliq ovlamayaman, chuvalchang cho‘miltiryapman, - debdi chol.
Militsiya xodimi:
— Axir siz chuvalchangni ta’qiqlangan joyda qip yalang‘och cho‘miltiryapsiz!
— Otaxon, apparat yaxshi ishlayaptimi? Oila a’zolaringiz nima fikrda? - desa, chol kulib:
— Hammasi yaxshi. Uydagilar eshita boshlaganimni bilgani yo‘q. Lekin bir oy ichida vasiyatnomamni uch martta o‘zgartirdim..., - dermish.
— Meni qo‘yib yubor! Istagan tilagingni bajo keltiraman...!
Chol ko‘pam o‘ylab o‘tirmay:
— Go‘zal ayol ber menga! – debdi.
Suvdan go‘zal pari chiqibdi.
— Bundan ham go‘zalroq bo‘lsin, - debdi yana chol.
Avvalgisidan ikki karra go‘zal husnli pari chiqibdi.
Chol yana:
— Go‘zallikda tengsiz bo‘lsin! – degan ekan, baliqni jahli chiqib:
— Noshud banda, yaxshilikni bilmading, - deb suvga kirib ketibdi.
Chol ne ko‘z bilan ko‘rsin-ki, suvdan o‘zini kampiri chiqib turganmish.
Bir kuni haligi odam yana 1000 so‘m berib, ketayotsa, kampir uni qo‘lidan shartta ushlabdi. Shunda kishi:
— Hoynaxoy xolajon bu safar rediska olmasligimni sababini so‘ramoqchi bo‘lsangiz kerak?! - desa, kampir:
— Rediska olasanmi-yo‘qmi bu meni qiziqtirmaydi. Rediska 1500 bo‘ldi! - dermish.
— Hov anavi yerda o‘tirgan buviga bermoqchiman.
— Voy o‘zimni aqilli bolajonim. Qani o‘sha buvi?
— Hov ana, muzqaymoq sotyaptilar...
— Buni siri - umrimda hech kim bilan tortishmaganman, garov o‘ynamaganman.
— Yo‘g‘eyeye, bo‘lishi mumkinmas...
— To‘ppa-to‘g‘ri, bo‘lishi mumkinmas!
Borgan kunining ertasidan boshlab uch kun urush bo‘libdi va urush tugabdi.
Oradan yillar o‘tib afandini nevarasi so‘rabdi:
— Buvajon, urush qanday bo‘lgan?
— E, birinchi kuni biz nemislarni rosa quvladik. Ikkinchi kuni nemislar bizni quvladi. Uchinchi kuni esa o‘rmon qorovuli kelib hammani quvdi... - javob beribdi afandi.
— Meni oʻzingiz bilan olib keting. Uyingizga olib borib, menga boʻsa hadya etsangiz, men goʻzal qizga aylanaman...
Amaki oʻylanib turib:
— Mayli uyga olib ketaman. Lekin boʻsani hayolingdan chiqar! Goʻzal qizlar tiqilib yotibdi. Gapiradigan qurbaqa esa hech kimda yoʻq!
Shifokor kampirga:
— Sizni o‘tgan safar ham qo‘ziqorindan zaharlanishdan davolagan edim. Nima bo‘ldi? - desa, kampir:
— O‘sha qo‘ziqorinni qolganini yeb qo‘yibman, - dermish.
"Men, falonchi falonchiboyev sog‘lig‘im va aqlim joyida paytimda, hech kimning ta’ziqisiz, o‘z xohishimga ko‘ra o‘limim oldidan bor boyligim va hamma yiqqan-tergan pullarimni ishlatib yubordim!"