Doda latifalar

G‘ulomjonning ikkita balig‘i bo‘lgan ekan.
Bir kuni baliqlari soyga cho‘milgani borib, oqib ketibdi.

Ikki dugona kecha bo‘lib o‘tgan maishat haqida suhbatlashmoqda:
— Kecha narigi bo‘limda ishlaydigan bir surbet yigit butun oqshom ortimdan yurdi-ya...!
Dugonasi:
— Haqiqatan ham surbet ekan. Menga umuman qiyo ham boqmadi-ya...!

— Kecha okulistga borgandim.
— Xo‘sh, nima dedi?
— Alifboni o‘rganishim kerak ekan.

Bolakay dadasidan so‘radi:
— Dada menga pul bering!
— Pulni nima qilasan?
— Yangi oyi olaman.
— Oying bor-ku...?!
— O‘zimni oyim pul bermadilar. "Dadang uyga erta keladigan bo‘lib qoladi. Erta kelsa ikkinchi dadang ketishga ulgirmaydi" dedilar.

Biror insonga 100 ming sovg‘a qilsang, sendan minnatdor bo‘ladi.
Lekin unga lotoreyada 1 million yutib olganingni aytgan zahoting, qovog‘i osilib qoladi...!

Praporshik kechki yo‘qlama o‘tkazmoqda.
— Ivanov?!
— Men!
— Petrov?!
— Men!
— Sidorov?!
— Men!
— Uch ming o‘ttiz?!
— ...
— Uch ming o‘ttiz?!
— E, necha marotaba aytish kerak, Zozo mening familiyam, Zozo!

Sudya:
— Siz butunlay boshqa odamga aylanishingiz kerak! Urinib ko‘ring!
— Yo‘q o‘rtoq sudya, mumkin emas.
— Nega axir?
— Yaqinda hujjatlarimni qalbakilashtirganim uchun o‘tirib chiqdim...

E’lonlar bo‘limiga kelgan qiz:
— Mendan fotomodel chiqadimi? -deb so‘rabdi.
— Yo‘q, sizdan faqat fotorobot chiqishi mumkin.

— Menga qara, og‘ayni, mendan yuz ming so‘m qarzing borligi esingdami?
— Esimda. Mana, qara yon daftarimga katta-katta harflar bilan yozib qo‘yibman.
— Ko‘rdim.
— Agar shunaqa eslataverib jig‘imga tegaversang, umuman o‘chirib tashlayman.

Istirohat bog‘idagi kursida ikki nafar iste’fodagi general suhbatlashib o‘tirishibdi:
— Esingdami, Kolya, birinchi jahon urushi yillarida okoplarda ayollar haqida o‘ylamasligimiz uchun bizga tabletkalar berishgan edi?
— Esimda, albatta, pushti tabletkalar berishgan. Tinchlikmi, nega eslab qolding?
— Shunchaki o‘zim... Nazarimda o‘sha tabletkalar endi ta’sir qilyapti shekilli...