Er ishdan uyga kelsa, xotini kitob o‘qib o‘tiribdi. Er undan so‘rabdi:
— Xotinjon mensiz zerikmadingmi? Yo‘q, men kun bo‘yi Shekspir bilan tillashib o‘tirdim.
— Shunaqami? Ko‘rdim.
— Nimani ko‘rdingiz?
— O‘sha Shekspir karavat ustida shlyapasini unutib qoldiribdi, - dermish.
Kelin ishdan qaytdi. Qarasa bitta ovsini yig‘layotgan emish, ikkinchisi esa kulayotgan emish.
— Nega kulyapsiz? - deb so‘rabdi.
— Qaynonamiz tomga chiqaman deb, umbaloq oshib yiqilib tushdi.
— Unda siz nega yig‘layapsiz, tegida turganmidingiz?
— Yo‘q, man qanaqa qilib yiqilganlarini ko‘rolmay qoldim…
Yigit bo‘lajak kelinining otasi bilan suhbati:
— Qizingiz, meni xotinim bo‘lishga rozilik bildirdi!
— Hmm, o‘zing aybdorsan, har kun qatnab yurish natijasi shu-da...
Ertalab turgan erning ro‘parasida, xotini enkayib, go‘yoki ta’zim qilib turgan ekan.
Er:
— Tazim qilishing shart emas. "Assalomu-alaykum, xayrli tong begim" - desang yetarli!
Xotini:
— Ey, boring-ye, byelim qotib qoldi, - dermish
Bir kuni Afandi:
— Xotin, tanish mullabachchalar kelishdi, oshni katta qil,— dedi.
Xotini tajang bo‘lib o‘shqirdi:
— Uyingizda sichqonlar hassa tayanib yuribdiku, nimangizga mehmon boshlab keldingiz?
Afandi myehmonlar oldiga chiqib dedi:
— Xotinim behisiz osh yaxshi bo‘lmaydi deya yotibdi. Ulmay-netmay kuzga yetib olsak, xotinim otasinikiga borib behi olib keladi. Osh dam yeguncha bir aylanib kelinglar!
Afandi ketayotsa, ikki bola yong‘oq talashib mushtlashayotgan ekan. Afandi ikkovini ajratib, yong‘oqni oldi, uni pichog‘i bilan ikkiga ajratib, mag‘zini olib og‘ziga soldi, ikki palla po‘choqni bolalarga bittadan berib:
— Bu, sizlarni murosaga keltirganim uchun pichoq uchi,—dedi.
Afandi bozor aylanib yurib, mevafurushlar rastasiga kirib qoldi, qarasa: o‘rik qoqi, turli-tuman mayizlar, pista, bodom, nok, uzum va boshqa mevalar uyulib yotibdi-yu, sotuvchilari qimirlamay o‘tirishibdi. Afandi hassasining uchini bir boqqolning ko‘zi oldiga olib bordi. Bundan cho‘chigan boqqol:
— E badbaxt, qanaqa odamsan, ko‘zimga tiqib olasan-ku,— dedi.
Afandi hamma eshitadigan qilib dedi:
— Axir, ko‘zlaringiz bor ekan-ku, nega bu mevalardan yemay o‘tiribsiz?