Doda latifalar

May oyida ham karantin davom etishini eshitgach, boshimda qattiq og‘riq sezdim. May uchun ko‘zlagan rejalarim parchalanib ketdi shekilli.

Bir er xotiniga 8 mart bayramiga uchta bir xil ichki kiyimlardan sovg‘a qilsa, xotini sovg‘alarni olib:
— Adasi, bu nima qilganingiz? Nega bularni hammasi bir xil? Ko‘rganlar umuman almashtirmas ekan demaydimi?! - degan ekan.

Bir kuni Messi bilan Ronaldo gaplashib qolishibdi.
Messi:
— Meni bir nechta kuboklarim bor, - debdi.
Ronaldo esa:
— Menda esa, O‘zbekistondagi “Ummon” guruhini dastxati bor, - degan ekan.

Puli yo‘q odam restorandan kabobni hidini hidlab-hidlab qaytib keladi.
Tishi yo‘q bo‘ri ham qo‘ylarni atrofini aylanib-aylanib qaytib keladi.

Biri maqtanchoq boshqasi esa kamtar bo‘lgan ikki do‘st suhbati. Maqtanchoq kerilib gap boshladi:
— Vanihoyat iPhone 8 oldim. Telefonmisan telefon ekan!
Funksiyalari dahshat!
— Tabriklayman do‘stim!
— Ishonasanmi, ko‘chada, ishxonada, transportda hamma menga qaraydi... Seni esa yurishingni qara!? Xitoyliklarni matohini tutib...! Gadoymisan nima balo?!
— Nasib qilgani shu ekanda...
— Mayli siqilma, zo‘r bo‘ladi hali. Ha, aytgancha, do‘stim, maoshgacha ozgina qarz berib turolmaysanmi???

Qishloqda yashaydigan yigitlar kechasi nechida uyga qaytganini ota-onasi aniq biladi.
Chunki traktorda shovqinsiz kelib bo‘lmaydi-da.

Bir kuni Oyposhsha eriga:
— Dadajonisi, qo‘shnimiz Mexrixonga o‘g‘li Moskvadan shunaqa syurpriz yuboribdi-ki, asta qo‘yaverasiz, "xa-xa-xa" Havotir olmang. O‘g‘limiz bizga bunday syurpriz, ya’nikim kelin, aslo olib kelmaydi, "xa-xa-xa", - desa
Oyposhaning eri xotiniga achinib qarab:
— Xotinjon, o‘g‘ling senga boshingda yong‘ok chaqib, maymunday o‘ynatadigan "yengil kavaleriyani" ya’nikim kelinni tayyorlab qo‘ygan, - dermish.

— Manga qara, nega san pichoqni ko‘tarib olding?
— Siz.
— Nima, nima siz?
— Uka... pichoq ko‘tarib olganga sizlab murojat qilishadi.

Afandining xotini o‘lib, bir tul xotinga uylandi. Bu xotin bo‘lar-bo‘lmasga janjal ko‘tarar...
— O‘lgan erim undoq edi, bundoq edi, — deb yig‘lar edi.
Afandi bir kuni undan balandroq ovoz chiqarib yig‘ladi. Xotin hayron bo‘lib so‘radi:
— Men-ku o‘lgan erimni eslab yig‘layapman, siz nega yig‘laysiz?
Afandi piq-piq yig‘lab turib javob berdi:
— Agar o‘sha sho‘rlik ering o‘lmaganda, sen tul qolmagan bo‘lar edingu, myen senga uylanmagan bo‘lar edim...

Afandi shayx bilan qabristonni ziyorat qilib yurar edi. U qabr toshiga yozilgan bir lavhani o‘qib hayron qoldi, unda: «Bu shaharning podshosi Sulton Abdulmalik pop Sulton Abdulmutalib jahonga mashhur bo‘lib uch yoshida vafot etdi» deb yozilgan ekan:
Afandi taajjublanib shayxdan so‘radi:
— Uch yoshida o‘lgan bola qanday qilib jahonga mashhur bo‘ladi?
Shayx javob berdi:
Sulton Abdulmalik yetmish yil yashab shundan faqat uch yilini xursandchilik bilan o‘tkazgan ekanlar. Shuni umr hisoblab, vasiyat qilganlar.
— Agar shunday bo‘lsa,— dedi Afandi,— men o‘lganimda qabrimga lavha tosh qo‘yiladigan bo‘lsa, unga: «Mulla Nasriddin tug‘ildi-yu o‘sha zamoni o‘ldi» deb yozilar ekan-da!