Эркаклар ҳақида латифалар
— Тинчликми, нима бўлди? – деса, ҳалиги йиқилган одам:
— Билмадим. Ўзим ҳозиргина келдим, - дебди.
— Охирги пайтларда хотирам ёмонлашиб, ақлий фаолиятим сустлашгандек бўляпти. Менга мияни яхши ишлашига ёрдам берадиган дори берсангиз...
— Мана шу доридан кунига 3 маҳал ичиб турасиз.
Уйга келиб харид қилган дорини таркибини ўқиб ўтирган хотин эрига қараб дебди:
— Вой ўлмасам адаси... Фалон пулга сотиб олган дорим ҳовлимизда ўсиб ётган оддий ўтлардан тайёрланган экан-ку! Мен бўлсам шунча пул сарфлаб ўтирибман-а...
Эри хотинини гапини эшитиб:
— Ана хотин, дори тасир қила бошлабди, - деса, хотини:
— Қанақасига? – дебди.
— Миянг ишлай бошлади, - дермиш эри.
— Йўқ, шошма! Олдин валерианкамни олиб чиқ.
— Нега хафасан болам?
— Уйда ойим билан адам жанжаллашишяпти. Адам ойимни “Сен филсан!” деса, ойим адамга “Маймун” деб бақиряпти. Ота-онам фил ва маймун бўлишса, мен унда кимман? – деган экан болакай.
Шунда битта маҳлуқ келиб самолёт ичига қараб:
— Аёлларни ейман, эркакларни олиб қоламан. Улар менга овқат пишириб, кийимларимни ювишади, - дебди.
Шунда бир аёл ўрнидан туриб:
— Илтимос, бизни еманг, ахир бундай ишларни аёллар қилишади-ку..., - деса, самолёт охирида ўтирган барзанги эркак ўрнидан туриб:
— Ҳой нодон аёл нималар деяпсан?! Маҳлуқ акамни ўзи билади нима қилишни, - дермиш
— "Менинг уйим, сенинг уйинг"
— Ичмайдиган, чекмайдиган одамга турмушга чиқаман. 5 хонали уйим, далаҳовлим, 2 та машинам бор.
Эълондан кўп ўтмасдан, бир маст киши қўлида сигарет аёлни эшигини тақиллатибди:
— Кечирасиз, газетадаги эълон бўйича келгандим.
Аёл:
— Ие, мен газетага ичмайдиган,чекмайдиган одам керак деб эълон бергандим.
— Тўғри, шунчаки мендан умид қилманг! Шуни айтиб қўйишга келгандим.
Айниқса, хотинимга...
— Ойинг қани?
Қизалоқ:
— Тепадаги ётоқхонадалар. Битта амаки билан гаплашиб ўтиришибди, - дебди.
Йигитни ранги ўчиб :
— Ҳозироқ тепага чиқасанда, “Дадам келдилар!” дейсан, кейин менга нима бўлганини айтасан! - деб буюрибди.
Орадан беш дақиқа ўтиб қизалоқ гўшакни олиб:
— Алло! Дада! Ойим зинадан югуриб тушаётиб халатига уралашиб йиқилиб, "Вой-войлаб" ётибдилар. Ҳалиги амаки иккинчи этаждан ўзини ҳовузга ташлаб, сув йўқлиги учун ухлаб қолди, - деса, йигит ҳайрон бўлиб:
— Ие, уйимизда ҳовуз йўқ эди-ю?!
— Дада, ўзингиз қурдирдингиз-ку ҳовузни... - дебди. Йигит баттар ажабланиб:
— Бу ўзи Эшматовлар хонадоними? - деб сўраса, қизалоқ:
— Йўқ, уларники эмас - дебди.
Йигит телефонига терилган рақамларга бир қарабди-да, жилмайиб:
— Узр қизалоқ, адашибман, - деган экан.
— Нега футболга қизиқмасанг ҳам, нуқул футбол кўришга бораверасан?
Дўсти бўлса:
— Ишга борсам бошлиғим бақиради. Уйга борсам хотиним... Футболга борсам мен бақираман.