Do‘konga kirsam, rastalar bo‘m-bo‘sh! Hamma narsani olib ketishibdi. Un yo‘q, guruch yo‘q, grechka yo‘q, shakar yo‘q, ...
Janjal ko‘tardim. "Nega hech narsa yo‘q" deb baqirdim. 3 kishi meni haydab chiqarishdi. Nima emish?! Bu mebel do‘koni-kumish...!
Bir kishi omborida qo‘lbola aroq tayyorlar ekan. Chelakni ko‘tarib suvga chiqib ketib qaytib kelib qarasa, ikkita militsioner turganmish.
— Hm, samogon qaynatyapmizmi? – deyishibdi ular. – Tushuntirish xati yoz!
— Nima deb yozay?
— Borini yoz! Qanday bo‘lsa shunday!
Haligi kishi shunday deb yozib beribdi:
“Qarasam ombordan tutun chiqyapti. Yong‘in deb o‘ylab, chelakni suvga to‘ldirib chopib kelsam, ikkita melitsiya qo‘lbola aroq qaynatib o‘tirishgan ekan...”
Tushimda o‘qituvchilar "Hurmatli ota-onalar! Bizning o‘quvchilarni yana so‘kib, urib yurmanglar. Ularni sizlarga bu uchun berib qo‘yganimiz yo‘q...
O‘zimizga so‘ramagan "remont puli" ham bizdan sizlarga siylov" deyayotganmish. Ter bosib, uyg‘onib ketdim. Tavba, qaytar dunyo degani shumikin?!.
Tushimda o‘qituvchilar "Hurmatli ota-onalar! Bizning o‘quvchilarni yana so‘kib, urib yurmanglar. Ularni sizlarga bu uchun berib qo‘yganimiz yo‘q...
O‘zimizga so‘ramagan "remont puli" ham bizdan sizlarga siylov" deyayotganmish. Ter bosib, uyg‘onib ketdim. Tavba, qaytar dunyo degani shumikin?!.