Дода латифалар

Афанди икки оғайниси билан овга чиқибди. Буни қарангки уларнинг ёнига бир сеҳргар келиб:
— Тила тилагингни, агар бажо айласам, сени жонингни оламан, бажо айлай олмасам сенга битмас тугалмас хазина бераман, - дебди.
Шунда Афандининг биринчи оғайниси:
— Сувдаги балиқни олиб бер, - дебди.
Сеҳргар буни амалга оширибди ва унинг жонини олибди.
Навбат Афандининг иккинчи оғайнисига етиб келибди.
Иккинчи оғайниси:
— Учиб кетаётган қушни сўрабди.
Сеҳргар бу тилакни ҳам амалга оширибди ва унинг жонини олибди.
Навбат энди Афандига келганида, афанди нима дейишни билмай, ҳавони бузибди ва шундай дебди:
— Шу ҳавони менга тутиб бер, - дебди.
Сеҳргар бу тилакни бажо айлай олмабди ва хазинани Афандига топширибди.

Судья судланувчидан сўради:
— Гуноҳсиз эканлигингизни исботлай оласизми?
— Албатта, фақат менга муҳлат беринг, - деди айбдор.
— Хўп, сизга беш йил бераман.

Гаи ходими:
— Яхши қиз ҳайдовчилик гувоҳномангиз борми?
— Илтимос, олиб қўйманг, ундаги суратга жуда чиройли тушганманда...

Афанди кўчадан келаётган эди, икки болани учратди. Улардан бири йиғлаб Афандига арз қилди:
— Анави бола қулоғимни тишлаб олди.
— Йўқ, мен тишлаганим йўқ,— деди иккинчи бола,— ўз қулоғини ўзи тишлаб олди.
— Бекор айтибсан,— деди Афанди иккинчи болага — бу туямиди ўз қулоғини ўзи тишлайди.

Муовин бошлиққа дебди:
— Хўжайин, компаниямиз яхшигина пул тежаш йўлини ўйлаб топдим!
Бошлиқ:
— Тошмат, ишдан бўшашга қарор қилдингми?!

Хотин:
— Оёғингизни кўтаринг, полни артиб олай!
— Оббо, полниям менинг ёрдамимсиз юволмайсан-а?!

Ҳарбий комиссариятда тиббий кўрик. Икки эгизакдан бири текширувдан чиқибди.
— Нима бўлди? сўрабди Ҳусан.
— Армияга яроқсиз эканман, олишмади, - дебди Ҳасан.
— Унда менинг ўрнимга ҳам кириб чиқ, армияга боргим келмаяпти. Ҳасан хўп дея, яна кўрикдан ўтиш учун кириб кетибди. Бироздан сўнг чиқиб дермиш:
— Ҳусан, сени армияга олишди!

Афанди хонга ғоз пишириб борар эди, йўлда корни очиб, бир оёғини еб қўйди. Хон уни олиб сўради:
— Бир оёғи қани?
— Бу йилги ғозларнинг ҳаммаси бир оёқли экан,— деди-да, Афанди сув бўйида бир оёғини кўтариб дам олиб турган ғозларни кўрсатди. Хон таёқни кўтариб пўписа қилган эди, ғозлар икки оёқлаб қочди.
— Ана, оёқлари иккита экан-ку,— деди хон. Афанди пинагини бузмай жавоб берди:
— Шу таёқ билан биров сизга ҳам ҳамла қилса, икки оёқ у ёқда турсин, тўрт оёқлаб қочар эдингиз.

Олтин қоида: олтин кимники бўлса, қоида ҳам ўшаники.

Дамас ҳайдовчиси лифтга чиқса ҳам одам тўлишини кутади.