Дода латифалар

Дамас ҳайдовчиси лифтга чиқса ҳам одам тўлишини кутади.

Қизлар севган йигитингиз Бой бўлсин, Чиройли бўлсин, Ақлли бўлсин энг муҳими шу 3-чаласи бир-бирни танимасин.

Айбланувчи сиз қабристон олдидаги велосипедни ўғирлаганингизни тан оласизми?
— Ҳа, мен уни эгаси ўлган деб ўйлабман.

Бир куни шерни ўрмонда суд қилиб 3 йилга қамашибди шерни сочини олиб қамоқхонага қўйиб юборишса, уни хеч ким шерлигига ишонмай мушук деб калака қилаверишибди бундан зерикиб бир чеккада турса, каламуш турган экан, унга:
— Каламуш илтимос уларга тушунтир мен мушук эмас шерман,- деса
Каламуш:
— Менга барибир мушукмисан шермисан, мен ҳам қамоқхонага тушишимдан олдим типратикан эдим,- дебди

Бир маст автобусга чиқиб ўтирди. Бироздан сўнг ёнидаги аёлнинг елкасига қийшайиб бошини қўйиб олди. Аёлнинг жаҳли чиқиб кесатди:
— Балки, устимга ҳам чиқиб оларсиз?!
— У-ҳў, - деди маст ғўлдираб, - кўнгиллари яна нимани тусайди?

Афанди ҳокимнинг маҳкамасида ўтирган эди, бир ўғрини тутиб келишди. Ҳоким ўғрини таниб бақирди:
— Аблаҳ, қандай беномус ўғрисан? Шу билан маҳкамамга саккизинчи марта келишинг!
Буни эшитиб Афанди кулиб юборди. Ҳоким Афандига заҳрини сочди.
— Нега куласиз? Афанди жавоб берди:
— Маҳкамангизга бу ўғри саккиз марта келган бўлса нима қипти, ҳар куни келадиган ўғрилар ҳам бор-ку!

— Амаки, уялмайсизми ёш болани олдида сўкинишга?
— Кечирасиз, аслини олганда мен, сизни ёш болангиз машинамга чизган сўзларни ўқияпман.

Йигит:
— Яхши қиз танишсак бўладими?
Қиз:
— Қатта кўргансан оқ қушнинг мол билан танишганини?!
Йигит:
— Унда мен учиб кетаверайми?

Арендага машина минадиган таксист дарёга балиқ овига борган экан. Қармоғига тилла балиқ илинибди.
Балиқ тилга кириб:
— Тила тилагингни бажараман, - дебди.
Шунда таксист:
— Менинг бирдан-бир орзуйим янги машина миниш, иложи бўлса менга машина пайдо қилиб берсанг, - дебди.
Тилла балиқ унинг сўзини эшитиб:
— Нақдга оласанми ёки "выкупгами", - дебди.
Шунда таксист балиққа қараб:
— Сани димлаб есамми ёки қовуриб есамми экан, - дебди...

Банкга қуролланган ўғрилар бостириб, киришибди. Ходимларнинг ҳаммасига девор остида қўлларини кўтариб туришни буюришибди. Ўғрибоши кассир аёлдан сўрабди:
— Исмингиз нима?
— Шарофат.
— Онамга адаш экансиз, майли сизни ўлдирмаймиз, деб ўғри 2—ходимдан исмини сўрабди.
— Ўзи исмим Қулпиддин. Аммо ўртоқларим "Шарофат" деб чақиришади, дермиш ходим қалтираб...