Дода латифалар

— Нега барча фильм қаҳрамонлари эрталаб ювиниб бўлгач, нонушта қилишга, газета ўқишга-ям улгуришади?
Мен ҳар куни эрталаб ювиниб-кийинишга зўрға улгураман ...

Бир йигит Сибирга, дўстини уйига меҳмонга борибди. Овқатланиб ўтирса, оёғини остидан каламушдек келадиган жонзод ўтиб қолибди.
Шунда меҳмон:
— Шу совуқда каламуш нима қилади?, - деса.
Мезбон:
— Бу каламуш эмас. Пальто кийган суварак!, - дермиш.

Ошиқ испан йигит ҳар оқшом севган қизини деразаси ёнида серенада куйларкан. Дўстлари ундан:
— Нега шу қизга уйланиб қўя қолмайсан?, - дейишса,
— Кейин кимга серенада куйлайман?, - дермиш.

Бир киши денгиздан тилла балиқ тутиб олибди. Балиқ тилга кириб:
— Мени қўйиб юборсанг, учта тилагингни амалга ошираман!, - дебди.
— Розиман. Фақат битта шартим бор! Менга нима берсанг, қайнонамга уч баравар кўпроқ берасан, - дебди ҳалиги одам. Балиқ ҳам шу шартга кўнибди.
— Менга битта машина, қайнонамга эса учта машина бер. Менга битта далаҳовли бер, қайнонамга — учта. Учинчи тилагим: менга кичкинагина юрак хуружи, қайнонамга ...

Ахлат ташийдиган машина орқасидан ҳайҳайлаб югуриб кетаётган дўстини кўрган ўртоғи деди:
— Нима, машина билан кимўзарга югуряпсанми, дўстим?
— Йўқ, - деди дўсти ҳаллослаб, - хотиним эски пайпоғимни ахлатга ташлаб юборибди. Ичида хотинимдан беркитган пулларим бор эди.

Икки аёл қамоқхонанинг бир хонасида уч йил ўтиришибди. Жазо муддати тугаб, озодликка чиқаришса, қамоқхона дарвозаси олдида яна ярим соат гаплашиб туришган экан.

Кўчадан қайтган ўғлидан онаси сўради:
—Ўғлим коптогинг қани?
—Бир қизчага бердим, бироз ўйнаб қайтариб бераркан. Ёнида бобоси ҳам боракан,- деди ўғли.
Онаси ўғлининг сахийлигидан қувониб турса, эшик тақиллаб, коптокни олган қизалок ва бобоси қўлида шоколад билан кириб келишибди.
Болакай коптоги ва шоколадни олиб, чўнтагидаги уяли телефонни қизчанинг бобосига қайтариб берибди.

Она қизини уришаяпти:
— Ман санга кечаси кўчада юришга рухсат бермийман. Биласанми сан энди 17 га кирдинг, ман сани ёшингда...
— Билама-а-н ойи, биламан. Сиз мани ёшимда уйда ўтиргансиз, чунки у пайтда ман 5 ойлик чақалоқ бўлганман.

Афанди боғида ўтин қилиб, кечқурун болтасини елкасига ташлаб кетаётган эди, йўлда бир ҳовлидан ит чиқиб, Афандига ташланди. Афанди болта билан итни чопиб ўлдирди. Итнинг эгаси чиқиб Афандини тутди:
— Ит сизни талаган экан, болтанинг сопи билан уриб ҳайдасангиз ҳам бўлар эди-ку!
— Ит думи билан қопса, болтанинг сопи билан урар эдим, бети билан қопгандан кейин, мен ҳам болтанинг бети билан чопдим-да! Ўзидан кўрсин!

— Ҳамма нарсани ташладим, ичишниям, чекишни ҳам, хотинимни ҳам!
— Хотинингни нимага ташладинг?
— У бундай бахтга лойиқ эмасди.