Дода латифалар

— Ўртоқ, мени ҳам кутиб тур, бирга борамиз.
— Кутолмайман. Бирга ошим бор.

Жаҳли чиққан эр хотинига дебди:
— Нега менга ароқ ичишга рухсат бермайсан!? Ахир кап-катта одамман-ку!
Хотини бўлса:
— Сиз ароқ ичиб олгач, ўзингизни ушлаб туришни билмайсиз! – деса, эри:
— Ҳар сафар ичганимда секин ўрганиб боряпман-да! – дермиш.

Харидор дўконда:
— “Хонаки товуқ тухумлари”... Товуқларни ўзи қани?
Сотувчи:
— Катакда, албатта!
Харидор:
— Нариги дўконда “Хонаки товуқ гўштлари” деб ёзилган экан. Шунга сўраяпман...

Агар сиз ҳар ой олган маошингизни қутичага солиб борсангиз-у, бир йилдан кейин қутичада ҳали анча бўш жой борлигини кўрсангиз, асло ҳайрон бўлманг! Шунчаки, қутича кенгайиб бораётган бўлади...

— Дўстим, бу иссиқлар қачон тугаркин?!
— Қишгача тугаб қолар...

Ёзда таътилга чиқдим. Таътил пулимни олишим билан кўз ўнгимга Туркия келди.
“Келақол! Денгизда мазза қилиб дам олиб кетасан!” – деб чақирди у мени.
Кейин Париж қичқирди:
“Салом! Эйфель минорасига чиқишни, сайёҳат қилишни ёқтирмайсанми!?”
Охири кўз олдимга Қўйлиқ бозорида, тонгги улгуржи бозор келди:
“Мана, келақолинг! Қишга мураббо, компот ёпиб оласиз. Ўрик, олма, олча, олхўрилар бор...!”

Гўзал бир қиз кўчада кетаётиб қоқилиб тушибди.
Буни кўрган йигит кулиб юборса, қиз дебди:
— Яхши-ям мени эркаклар кўрмади. Жуда уялган бўлардим...

Икки дугона китоблар ҳақида суҳбатлашиб ўтиришибди:
— Сен қандай мавзудаги китобларни ўқишни ёқтирасан?
— Ҳар хил мавзудагиларини. Аммо, қаҳрамонлари кўп бўлган китобларни ўқишни ёқтирмайман!
— Нега?
— Қаҳрамонлар кўп бўлса, чалғиб кетаман.
— Ундай бўлса дугонажон, сен фақат “Робинзон Крузо”ни ўқишинг керак экан!

Ҳақиқий йигит кишини тарбиялаш қандай қийин?!
Айниқса, у қайнонангизнинг ўғли бўлса.

Икки маст одам такси тўхтатиб:
— Чилонзорга! – деб машинага ўтирибди.
Ҳайдовчи “Бир буларни таъзирини берай!” деб 2-3 мартта газни босибди-да:
— Етиб келдик! – дебди.
Маст кишилар машинадан тушиб:
— Секинроқ ҳайдасанг бўлмайдими!? Биз сенга картошка эмасмиз! – дейишибди.