Latifa.uz saytida eng ko'p ovoz olgan latifalar ro'yxati.
Er-xotin aylanib yurishsa, o‘g‘rilar chiqib qolishibdi.
— Eng qimmat narsangni ber! – debdi do‘q urib o‘g‘rilardan biri.
— Dadasi, meni berib yuboraqoling... – debdi shoshib qolgan xotini.
— Jinnimisan!? Eng qimmat narsani deyapti, arzonini emas! – dermish eri.
Talabalar she’ri:
Orziqib kutaman har kuni seni,
Uzoqdan ko‘rganda ko‘zlarimda nam.
Hech kimga bermayman hech kimga seni,
Meni qadrdonim - stipendiyam!!!
Plyajda o‘tirgan amakini yoniga jahl bilan kelgan kishi undan so‘radi:
— Anavi mening tufligimga suv to‘ldirayotgan o‘g‘lingizmi?
Amaki javob beribdi:
— Yo‘q. U jiyanim. Ana o‘g‘lim, ikkinchisi poyiga qum to‘ldiryapti.
Taksi juda sekin yurib borayapti. Yo‘lovchi toqatsizlanib, haydovchidan so‘radi:
— Nahotki tezroq yurishning iloji bo‘lmasa?
— Menmi? Yura olaman. Lekin mashinadan tushgim kelmyapti-da!
Bir bolaning otasi uyni devorlarini bo‘yayotgan ekan. Onasi bolaga:
— O‘g‘lim ko‘rib, o‘rgan! Katta bo‘lganingda shu ishlarni sen qilasan, - debdi.
Bola javob qaytaribdi:
— Katta bo‘lgunimcha dadam devorni bo‘yab bo‘lmaydilarmi? - dermish.
Bir kuni odam tana a’zolari pensiyaga chiqishni boshlabdi. Ko‘z o‘rnidan turib aytibdi:
— Menga pensiya beringlar. Ko‘rmay qoldim...
Quloq ham qo‘lini ko‘tarib debdi:
— Menga ham nafaqa kerak. Eshitmay qolganimga ancha bo‘ldi...
Uzoqdan kimnidir ovozi kelibdi:
— Menga ham, menga ham pensiya kerak!
Tana a’zolari deyishibdi:
— Qo‘l ko‘tarib gapir! Kimsan o‘zi?! Seni ko‘rmayapmiz!
— Ko‘tarila olganimda pensiyaga chiqmasdim, - debdi ming‘irlab.
Keyin qarashsa, u tana a’zolari - qo‘llar ekan.
Ko‘chada ota-onasi bilan ketayotgan bolakay hadeb yig‘lab, injiqlik qilaveribdi. Shunda onasi bolasiga qarab:
— Hadeb yig‘layverma! Bo‘lmasa anavi ayolga bervoraman, - desa, shu payt bolani adasi yig‘lashni boshlab yuboribdi...
Xotin eridan so‘rabdi:
— Adasi, men sizga qaysi chiroyli, yoqimtoy jonivorni eslataman? - debdi nozlanib.
Eri xotiniga tikilib turib:
— Yaxshi eslatding! Bir piyola sut olib kelgin... – degan ekan.
Bir yigit Guli ismli qizga uylanibdi. Yangi kuyov bolani yoniga do‘stlari kelib:
— Qalesan o‘rtoq? Kimga uylanding? - deb so‘rashibdi.
Kuyov bola:
— Guliga - desa, do‘stlari:
— Voy,o‘sha yengiltak Guliga-ya? U yaxshi qiz emas, juda hulqi buzuq qiz-ku! - deyishibdi.
Kuyov indamay ketibdi. Bir payt do‘konga kiribdi. Sotuvchi:
— Iye, kuyov bola kelsinlar... Nima xizmat? Ha aytgancha, kimga uylandingiz?
— Narigi mahalladagi Guliga...
— Voy, chatoq ish bo‘libdi-ku... U qiz yaxshi qiz emas, yengiltak-ku?!
Kuyov bola juda xafa bo‘lib o‘tirsa, boshqa shaharda yashovchi tanishi kelib qolibdi. U ham kimga uylanganini so‘rabdi. Kuyov har doimgidek, yomon gap-so‘zlarni eshitibdi.
Boshi og‘rib ketgan yigit dorixonaga kiribdi. Dorixonadagilar ham:
— Kuyov bola, muborak bo‘lsan! Kim ekan u qiz? - deb so‘rashsa, kuyovni jahli chiqib ketib:
— Bir ko‘chada qolgan, rasvo, yengiltak, fohishaga uylandim!!! - deb dod sola boshlabdi. Shunda dorixonadagilar bir-biriga qarab:
— Obbo, qo‘shni mahalladagi Guliga uylangan shekilli? - dermish.