Vaqti kelib, nevarayu evaralarimiz bizning uydan chiqmay divanda yotib, pult bilan televizorni boshqarib yotgan hozirgi paytimizdagi suratlarimizni ko‘rib, biz bilan rosa faxrlanishsa va "G‘alaba uchun rahmat!" deyishsa kerak.
Karantinga olingan ikkita bemor gaplashmoqda: — Qanaqa qilib qochamiz karantindan? — Kasalxona devori past ekan. Devordan oshib qochamiz. — Devorni o‘zi yo‘q ekan-ku! — Nima? Tamom! Unda qochishni iloji yo‘q!
Er-xotin aeroportda yuklarini topshirmoqda. Er xotinini yuklarini ko‘rib: — Xotin, uydagi kiyim shkafingni ham olib ketyapsanmi? - debdi. Xotini: — Yo‘q. Nima edi? - desa, eri: — Usha shkafda aviachiptalar qolib ketibdi-da, - dermish.
Bir shifokor Koronavirusga qarshi dori topgan ekan, xalqaro konferensiyaga borib dorini taqdimotini o‘tkazmoqchi bo‘libdi. Lekin uni mamlakatdan Koronavirus karantini sababli chiqarishmayotgan emish.
Men Gagarin va Nyutonning kimligini endi bildim. Birinchisi Yerdan “surmoqchi” bo‘lgan. Ikkinchisi esa bu ishdan biror foyda yo‘qligini isbotlab bergan.
Ishga kirish vaqtida suhbat. Ish beruvchi:
— Institutda o‘rgangan hamma bilimlaringizni unuting! Amaliyotga umuman to‘g‘ri kelmaydi.
— Men institutda o‘qimaganman.
— Unda sizni ishga ololmaymiz. Bizga oliy ma’lumotlilar kerak.
Bir kuni Afandi choyxonaga eshagi bilan borib, eshagini tashqariga bog‘lab qo‘yibdi.
Biroz vaqt o‘tgach, chiqib qarasa eshagi yo‘qmish...
— O‘g‘ri, o‘g‘ri! Eshagimni o‘g‘irlab ketishdi! – deb baqira boshlabdi.
Odamlar yig‘ilibdi. Afandi yana debdi:
— Eshagim yo‘q! Shu yerga bog‘lab ketgan edim. Agar bordi-yu eshagim topilmas ekan, otam qilgan ishni qilaman hozir! – debdi.
Odamlar hayron qolib “Otangiz nima qilganlar?” deb so‘rayverishibdi.
Shunda afandi:
— Otamni ham eshagi yo‘qolib qolganda, uyga piyoda ketganlar, - degan ekan.