— Akmaljon, dadang kim bo‘lib ishlaydi?
— Meni dadam sehrgar.
— Qanaqasiga?
— Oylik maoshlari 1 million bo‘lsa ham har oy 5 millionlik harajat qiladilar. Qolgan pulni qayerdan oladilar bilmayman...
— E’lon yozib qo‘ying! Payshanba kuni ota-onalar majlisi!
— Payshanba yoziladimi? Payshamba yoziladimi?
— Juma deb yozaqoling! Faqat bir kun oldin kelish shart!
Bir akaxon Damasda kirakashlik qilarkan. Yo‘l chetida odam olib tursa, bir yigit kelib haydovchiga debdi:
— Aka, meniyam olib keting, iltimos. Shoshilyapman, qolib ketmay!
— Oltita odam oldim. Yettinchini ololmayman. GAI xodimlari "peregruz" deb jarima yozishadi, - debdi haydovchi.
— Iltimos, 5000 beraman.
— Yo‘q!
— 50 000 beraman, - debdi yigit.
Bu gapni eshitgan haydovchi mashinadan tushib:
— Keling, o‘rnimga o‘tiring! Hech narsaga tegmang. Faqat rulni ushlab o‘tiring. Men mashinani itarib ketaman, - dermish.
Uyga qaytgan o‘g‘il, telefonidan ko‘zini uzmay o‘tirgan onasiga:
— Oyijon men keldim! – desa, onasi o‘g‘liga qaramay:
— Qayerlarda sang‘ib yuribsan? – debdi beparvolik bilan.
O‘g‘li onasiga:
— Oyi, men armiyadan qaytdim!!! – degan ekan.
Yigit bilan qiz telegramda yozishmoqda.
Yigit:
“Kechqurun restoranga borsak,...”
Qiz:
“Rostanmi!? Qayerga boramiz?”
Yigit:
“Shoshmay tur! Oxirigacha yozib olay! Kechqurun restoranga borsak, hamma do‘stlarim yig‘ilib bo‘lishgan ekan. Faqat men bilan Azizni kutib turishgan ekan.”
Xitoylik tadbirkorlarga savol berishibdi:
— Angliyaliklarni mahsulotlarini o‘zlashtirib oldingiz. Amerikaliklarni qurilmalarini ham o‘rganib bo‘ldingiz. Hattoki, germaniyaliklarni ixtirolarini ham o‘zingizda ishlab chiqarib, butun dunyoga sotyapsizlar. Nega Rossiyada tayyorlanadigan aroqlarni haligacha o‘rganib ololmayapsizlar?
Xitoyliklar javob beribdi:
— Biz butun dunyoga josus yuborganmiz. Josuslarimiz zavod va fabrikalarda hamma axborotni to‘plab, bizga yetkazib turishadi. Lekin Rossiyadagi aroq zavodlariga yuborayotgan hamma josuslarimiz aroqxo‘r piyonista bo‘lib qolishyapti. Hech narsani bilib kelisholmayapti...
80 yoshlarga borib qolgan onaxon shifoxonada.
Vrach:
— Onaxon, biz sizni yaxshilab tekshiruvdan o‘tkazdik. Siz butunlay sog‘lomsiz. Yana bir martta shikoyatingizni menga eslatib yuboring.
Onaxon:
— Aytdimku bolam, avtobusni orqasidan yugurib, yetay-yetay deb qolganimda sal-pal hansirab qolyapman...
Dushanba kuni ertalab hamkasblarning ishxonadagi suhbati:
— Do‘stim, chin so‘zim, boshqa ichmayman, bo‘ldi!
— Nahotki. Nimadir bo‘ldimi?
— Juma kuni ishdan uyga qaytdim. Qarasam, rosa charchabman. Shkafda berkitib qo‘ygan bir shisha aroqni olib ichdim-da, uxlashga kirib ketdim.
Ertasi kuni ko‘chaga chiqsam, hamma gapiryapti. Nima emish?! Kecha kechasi bilan butun mahallani uxlatmay, ko‘chada baqir-chaqir qilganmishman. Bo‘lishi mumkinmas do‘stim. Uxlashga yotganim aniq esimda...