Doda latifalar

Aytishlaricha, badavlat insonlar sahar turishar ekan.
Xotinimni mendan berkitgan boyliklari qayerda ekan-a?!

— Dugonajon, qanday qilib kechqurun soat 5.00 dan keyin ovqat yemaslikni o‘rgansam ekan?!
— Bilasanmi, senga bitta maslahat beraman...
— Maslahat berishni o‘zimam bilaman!

— Uyda bir oshxo‘rlik qilmaymizmi?!
— Yo‘q, biz ozmoqchimiz-ku!
— Unda osh markaziga piyoda boraqolaylik...!

— Xotin, mashinamni kalitlarini topgandim.
— Ha, yo‘qotib yana topgan edingiz.
— Ko‘rmadingmi, qayerga qo‘ydim?!

Bir odam daryo bo‘yida iti bilan baliq tutib o‘tirgan ekan, shu payt suvdan sigir chiqib:
— Sigaretni tutashtirib olsam bo‘ladimi? - deb sigaretini tutashtirib sho‘ng‘ib ketibdi.
U odam hayron bo‘lib itiga qarabdi. Iti unga termulib, ko‘zlarini pildiratib:
— Nima menga qaraysiz?! O‘zim hayron qoldim, - dermish.

— Xotin, ko‘chaga chiqib olib g‘iybat qilishdan boshqa darding yo‘qmi?!
— Bor! Gaplarimni eshitadigan bekorchi qo‘shnini topish!

Er-xotin gaplashib o‘tirib, xotini:
— Qanday tanishganimiz yodingizdami? - desa, eri:
— Ha. Men taksiga qo‘limni ko‘tarsam, sen yonimga kelib olgansan, - dermish.

— Negadir ovqat yesam, bir olchani ta’mi, bir ovqatni ta’mi keladi.
— Tishingni yuvib turibsanmi?

Jurnalist shahar ko‘chalaridan birida fuqarolardan intervyu olmoqda:
— Davlatimiz rivoji to‘g‘risi nima deysiz?
— Juda oqilona siyosat olib borilmoqda. Fuqarolar shod-hurram. Hamma narsa yetarli. Narx-navo pasayib bormoqda. ...
— Siz qaysi tumanda istiqomat qilasiz?
— Men davlatingizga xorijdan mehmon bo‘lib kelganman.

— Seni shunchalar sevamanki, ismingni uyimni hovlisiga yozib qo‘ydim.
— Shunchalik sevsang, uyingni meni nomimga yozdirib ber!