Doda latifalar

Bir bemor shifokorga kelib:
— Yordam bering. Meni qulog‘im og‘riyapti. Narigi xonadagi vrachlar qulog‘ingizni kesamiz deyishyapti...
Shifokor:
— Tavba, nega unday deyishadi. Qo‘rqitib yuborishibdi-ku sizni!!! Men sizga bir dori beraman. Uch kun ichasiz.
Bemor:
— Keyin kesishmaydimi qulog‘imni?
Shifokor:
— Yo‘q. Quloqlaringiz o‘zi uzilib tushadi...

Qari onaxon oyoq og‘rig‘idan vrachga shikoyat qilib kelibdi. Vrach:
— Yoshingiz saksondan oshgan bo‘lsa, og‘riydi-da oyog‘ingiz...! - desa, onaxon jahli chiqib:
— Chap oyog‘im ham saksondan oshgan-ku, nega unisi og‘rimaydi, hadeb o‘ng oyog‘im og‘riyveradi?! - dermish.

Halokatga uchragan samolyot yerga qulamoqda. Samolyot ichidagi bir ayol erkakka qarab:
— Oxirgi martta o‘zimni ayol ekanimni his qilishga yordam bering!
Erkak ko‘ylagini yechib, ayolga:
— Mana, yuvib, dazmollab ber!!! - dermish.

Qiz sevgan yigitiga:
— Jon, znayesh? Dunyoda takiye veshi bor, luchshe ularni bilmagan yaxshi, - debdi.
Yigit:
— Bunga o‘zbek tili grammatikasi ham kirsa kerak?! - dermish.

General bir guruh praporshikning zehnini sinovdan o‘tkazmoqda:
— Ostonada bir juft qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Sukunat.
— Eh galvarslar! Bir juft botinka! Endi qiyinroq savol byeraman: eshik yaqinida to‘rtta qop-qora, yaltiroq buyum yotibdi. Nima u?
Yana sukunat.
— Eh sen, kallavaramlar! Axir bu ikki juft botinka-ku. Xo‘p, mayli, yanada qiyinroq savol beraman: botqoqda yashaydi, rangi yashil, vaqirlagani-vaqirlagan.
Nihoyat praporshiklardan biri qo‘l ko‘tarib:
— Uch juft botinka, o‘rtoq general, - dermish.

Ayolga vrach:
— Sizda ortiqcha vazn bor! - desa, ayol:
— Ortiqcha emas, zahiradagisi! - dermish.

Ishga kirish oldidan suhbat:
— Ijobiy xislatlaringiz?
— Qat’iyatlilik!
— Mayli boravering. O‘zimiz siz bilan bog‘lanamiz!
— Rahmat. Shu yerda kutib turaman...

Ertalabki tig‘iz payt. Toshkent avtobuslari yo‘lovchilar bilan to‘la!
— Akrom aka, to‘xtab turing! Odam kevatti! - baqiribdi avtobus chiptachisi haydovchiga, uzoqdan yugurib kelayotgan yo‘lovchini ko‘rib.
Bir-ikki soniya ham o‘tmay:
— Akrom aka, haydang, ketdik. Proyezdnoy ekan...!

Vokzal oshxonasida ovqatlanayotgan bir xo‘randa:
— Ofitsiant, meni ovqatimni nega buncha kam suzdingiz?
Ofitsiant:
— Poyezdingizdan kechga qolmang dedik-da...

Ona bolasiga:
— Agar hoziroq bo‘tqangni yemasang, yalmog‘iz kampirni chaqiraman! – desa,
Bolasi:
— Ovora bo‘lmang oyijon, bu bo‘tqani yalmog‘iz kampir ham yemaydi!... – dermish.