Bir kuni hindular qabilasi boshlig‘i qabiladoshlariga yadro quroli yasashni buyuribdi. Qabiladagilar darhol bitta katta daraxtni yiqitib, ichini o‘yib, porox bilan to‘ldirishibdi. Chetiga pilik ham o‘rnatishibdi.
— Endi qaysi davlatga otamiz bu qurolni?, - debdi qabilaboshi.
— Amerikaga!, - debdi hamma.
Bir payt hindular pilikni yoqib yuborishgan ekan, hamma yoq portlab, to‘s-to‘polon boshlanib ketibdi. Shunda hindular boshlig‘i vayronalar orasidan:
— Bizda shunaqa bo‘lsa, Amerikada nima bo‘layotgan ekan?!, - deb baqirarmish.
Yoshgina yigit ko‘chadagi kafeda ovqatlanib o‘tirsa, yoniga shirakayf daydi kelib:
— Ukam. Ovqatingdan mengayam qoldirgin, - debdi. Haligi yigit bo‘lsa:
— Manavi kabobdanmi? Ha, manavi oshdanmi?, - deb hamma narsani yeyaveribdi.
— Mayli, nimadan bo‘lsa ham, - debdi shirakayf kishi.
Yigit esa katta-katta yeyishda davom etib:
— Osh, kaboblarni ta’mini ko‘rmoqchimisiz, - deb, oxiri ovqatlarini tugatgach, — Ovqatni mazasini ko‘rish uchun ishlash kerak, - degan ekan.
Er xizmat safaridan qaytib kelib, kiyimlarini olish uchun shkafni ochsa, u yerda begona bir kishi o‘tirganmush.
— Nima qilyapsan bu yerda?!, - desa
— Pokemon qidiryapman, - dermish.
Yarim tunda bir ayolning telefoni jiringlabdi:
— Allo, kim bu?
Go‘shakdan mast erkakning ovozi kelibdi:
— Hozir men telefonda gapiryapmanmi?
Ayol asabiylashib:
— Yo‘q, televizorda gapiryapsan!
— Voy, jonli efirga kiyimsiz chiqdimmi?!
Bir kishi xiyobondagi o‘rindiqda hafa bo‘lib o‘tirsa, yonidan o‘tib ketayotgan odam so‘rabdi:
— Nega g‘amginsiz? Nima gap?
— Yonimga o‘tirgin, aytib beraman!
Haligi odam ham o‘rindiqqa o‘tirib, - nima bo‘ldi?, - desa,
— Biz o‘tirgan o‘rindiqni yaqinda bo‘yab ketishibdi, - dermish.