Xo‘ja Nasriddin bo‘yoqchi edi. Bir mahmadona gazlama ko‘tarib kelib:
— Mana shu matoni dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering, - debdi.
Xo‘ja Nasriddin hayron bo‘lib:
— Qaysi rangga? – deb so‘rabdi.
— Qizil, qora, yashil, ko‘k, sariq ranglardan boshqasiga, xullas dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering. Xo‘ja Nasriddin gap nimadaligini darrov tushunib:
— Mayli, bajaramiz, - dedi.
Yigit:
— Qachon kelay? – deb so‘radi.
— Dunyoda yo‘q kuni keling: dushanba, seshanba, chorshanba, payshanba, juma, shanba, yakshanbadan boshqa – haftshanba kuni kelavering, - deb javob qildi.
Xotin:
— Dadasi namuncha ko‘p ichasiz, nima bo‘ldi sizga, ilgari bunaqangi ko‘p ichmasdis.
Er:
— Xotin o‘zim uchun ichmayapman, do‘stlarimni sog‘ligi uchun ichyapman. Katta shaharda kar’era qilish uchun ko‘p ichmasang bo‘lmas ekan..
Xotin:
— Qani dadasi limmo-lim qilib, ikkalamiz birgalikda ichaylik.
Bir mast odam militsiyaga qo‘nqirok qilib:
— Allo, militsiya. Bu yerda 1000 kishi o‘lib yotibdi.
Militsiya:
— Allo, allo, siz hozir qayerdasiz?
— Qabristonda.
Afandi bir xasis oshnasinikiga borgan edi, oshnasi oldiga ikkita issiq non bilan bir piyola asal qo‘ydi. Afandi asalni pichog‘i bilan kesib, nonning orasiga qo‘yib yeya berdi. Xasis oshnasi qarasa, Afandi asalning hammasini yeb qo‘yadigan ko‘rinadi.
— Afandi, asalning hammasini yesalar ham mayli-ku, lekin kuchlilik qilib yurak-bag‘ringizni o‘rtab yuborar deyman,— dedi.
Afandi pichog‘ining uchiga asaldan katta bir bo‘lagini sanchib olar ekan, javob berdi:
— To‘g‘ri aytadilar, lekin bir xolis odam bo‘lsa kimning yuragi o‘rtanayotganini aytib berar edi.
Bir kishi “Microsoft” kompaniyasiga farrosh bo‘lib ishlash uchun kelibdi. Kadrlar bo‘limida u bir nechta testlardan, suhbatdan o‘tibdi va unga deyishibdi:
— Tabriklaymiz, sizni ishga qabul qilamiz. Bizga o‘z e-mail'ingizni qoldiring, ish jadvali haqida ma’lum qilamiz.
— Kechirasiz, mening kompyuterim yo‘q,– debdi boyagi kishi, – elektron pochtam ham yo‘q.
— Afsuski, u holda sizni ishga qabul qilolmaymiz. “Microsoft”ning barcha xodimlari bilan e-mail orqali aloqa qilamiz va ishimizning asosiy qismi kompyuterlar bilan bog‘liq. Shuning uchun sizni ishga ololmaymiz. Bechora kishi tashqariga yo‘l olibdi va kompyuter uchun qanday qilib pul topishni o‘ylay boshlabdi. Cho‘ntagida atigi 30 dollar puli bor ekan. Qarasa, nariroqda bir fermer bog‘idan terib kelgan olmalarini sotayotgan ekan. U 10 kilo olma sotib olibdi va gavjum ko‘chalardan biriga borib olma sota boshlabdi. Ikki soatda uning puli ikki barobar, olti soatdan keyin esa 10 barobarga ko‘payibdi. U “Microsoft”ga ishga kirmasdan ham yashash mumkinligini tushunibdi. Bir qancha vaqtdan keyin erkak avtomobil sotib olibdi, avvaliga kichik do‘kon, keyinroq magazin ochibdi. Besh yildan keyin supermarketlar tarmog‘ini tashkil qilibdi.
Shundan so‘ng u biznesini sug‘urta qildirmoqchi bo‘libdi, sug‘urta agenti esa undan elektron pochtasini qoldirishni so‘rabdi.
Biznesmen xuddi bir necha yil oldingi singari unda e-mail ham, kompyuter ham yo‘qligini aytibdi.
– Qoyil! – debdi sug‘urta agenti, – kompyuteringiz yo‘q bo‘la turib shunday biznesga ega ekansiz! Agar kompyuteringiz bo‘lganida, kim bo‘lardingiz ekan?!
Biznesmen unga jilmayib javob qaytaribdi:
– U holda “Microsoft”da farrosh bo‘lardim.
Bir o‘qituvchi sinfiga:
— Kim jinni bo‘lsa doskaga chiqsin, - debdi.
Shunda bir bola chiqibdi. O‘qituvchi so‘rabdi:
— Ha, jinniligini tan oldingmi?
Shunda bola:
— Yo‘q men ham sizga qo‘shilay, - debdi.