— Kecha xotinim bilan ajrashib ketishimga sal qoldi.
— Nimaga sal?
— Janjal paytida "bo‘ldi uyga ketaman" dedi, lekin ketishidan oldingi pardozini shunchalik uzoq qildiki, qayerga otlanganini unutib ham qo‘ydi.
Xotini eriga:
— Azizim, magazinga borib keling!
— Sevgilim, hozir ko‘cha shunchalik sovuqki, hatto itni ko‘chaga haydasang chiqmaydi.
— Vooy-bo‘o‘, unday bo‘lsa, itsiz boraqoling!
— Azizam, men bugun tush ko‘rdim. Tushimda hali bo‘ydoq emishman-u, sening qo‘lingni so‘rayotganmishman.
— Xo‘sh, shunga xursand bo‘lib uyg‘ondingizmi?
— Yo‘q... Sen rozi bo‘lmabsan.
Ikkita alkash suhbatidan:
— Bilasanmi oshna, hozirgi odamlar juda farosatsiz bo‘lib ketishgan
— Nega unday deyapsan?
— Kecha hushyorlik bilan pivoxonadan chiqayotsam, kimdir qulog‘imni bosib oldi.
Qamoqxonaga yangi mahbusni olib kelishdi. Uni nohaq qamashgani uchunmi, o‘zidan o‘zi siqilib, qulog‘ini kesib derazadan otibdi.
Yonidagi bangi hayron.
Yana nohaqlikka chidolmay, ikinchi qulog‘ini ham kesib derazadan otibdi.
Bangi yana hayron.
Mahbus oxiri chidolmay, burnini, sochini, hatto barmoqlarini kesib derazadan otgan ekan...
Yonidagi bangi:
— Aaaaa, aferist-eey, sekin-sekin qochib ketyapsanmi, - dermish.
— Eshitdingmi, Abduraim oshnamiz kaltak yeb kasalxonada yotgan emish.
— Yo‘g‘e, o‘zim ko‘rdim, kecha kechgi payt Abduraim bitta ketvorgan qiz bilan podrushka qilib yurgandiyu, - debdi
— Ularni podrushka qilib yurganini Abduraimning xotini ham ko‘ribdi-da oshna.
Bir taksiga kiyimsiz ayol shoshib kelib o‘tirib olibdi.
Xaydovchiga qarab:
— Nega moshinani xaydamayapsan, nima meni yengiltak deb o‘ylayapsanmi?
Haydovchi:
— Yo‘l kirani qanday to‘lar ekan deb o‘ylayapman, - debdi.