Teatrga kelgan er-xotin antrakt (tanaffus)dan keyin qorong‘ida joylarini topa olmay, tomoshabinlardan biriga:
— Kechirasiz, chiqishda sizni oyog‘ingizni bosib olganmidim?
— Ha!
— Bizni joyimiz shu qatorda ekan, o‘tib ketsak maylimi?
— Do‘stim, restoranda bepul ovqatlanish yo‘lini topdim!
— Qanday yo‘l ekan?
— Hashamatli biror restoranning yopilishiga ozgina vaqt qolganida kiramiz. Istaganimizcha taom buyurtma berib, ovqatlana boshlaymiz. Ish vaqti tugab, ofitsiantlar birin-ketin uyga keta boshlashadi. Oxirgi qolgan ofitsiant bizdan pulni so‘rasa, biz uni sherigi pulni olganini aytamiz.
— Zo‘r-ku, qoyil. ketdik.
Restoranda ofitsiant:
— Kech bo‘lib qoldi. Restoran yopiladi. Marhamat qilib hisob-kitob qilsangiz...
— Iye, biz boshqa ofitsiantga pulini allaqachon to‘lab bo‘lganmiz. Qaytimini berasizlarmi, yo‘qmi?
Tasodifan tanishgan ikkita odam garov o‘ynabdi. Birinchisi:
— Hozir men o‘ng ko‘zimni tishlayman, sen menga ellik ming berasan, - debdi.
— Ko‘zingni-ya?, Tishlay olmaysan, - debdi ikkinchi odam.
U odamni ko‘zi protez ekan, shartta ko‘zini olibdi-da, tishlabdi.
Sherigi ellik ming berishga majbur bo‘libdi.
— Endi ikkinchi ko‘zimni ham tishlayman, - debdi haligi odam.
— Tishlay olmaysan! Ikkala ko‘z ham protez bo‘lishi mumkin emas, - desa,
— Meni tishlarim protez, - deb tishini joyidan olib, yana ellik minglik bo‘lib olgan ekan.
Stomatolog bemorni ko‘rikdan o‘tkaza turib:
— Tishingizda katta kovak bor, katta kovak bor, katta kovak bor...
Bemor hayratlanib:
— Dokor, nega bu so‘zni uch martta takrorladingiz?
— Men bir martta aytdim. Qolganlari kovakdan chiqayotgan aks-sado bo‘lsa kerak.
Urushga borgan otaxondan intervyu olishmoqchi bo‘lib, urushda ko‘rgan voqealardan biror narsa gapirib berishini so‘rashibdi.
— Shu bolam, bir kuni sheriklarimni topolmay, adashib qoldim. O‘rmonda ketayotsam, qarshimdan uchta nemis dushmanlari chiqib qoldi. Shartta cho‘ntagimdan pichoqni oldim-da, bizni yurtlarga boshlab kelgan oyoqlarini, qurol ushlagan qo‘llarini kesib tashladim. Shu kelishlariga yo‘lboshchi bo‘lgan ko‘zlarini o‘yib oldim.
Jurnalist hayratlanib:
— Ota, shuncha qiynagandan ko‘ra shartta o‘ldirib qo‘yavermaysizmi?, - degan edi, chol bamaylihotir:
— Ha bolam, o‘ldirardim-u, mandan oldin kimdir o‘ldirib bo‘lgan ekan-da, - dermish.