Latifa.uz saytida eng ko'p ovoz olgan latifalar ro'yxati.
O‘g‘li otasidan so‘radi:
— Dada hayotda yalmog‘iz kampir yo‘q-a?
Dadasi divanda o‘tirgan qaynonasiga qarab qo‘ydi-da, so‘ng o‘g‘liga dedi:
— Men ham bolaligimda shunday deb uylardim.
Afandidan bir kishi so‘radi:
— Afandi, kishi ko‘rpada qanday yotsa tinch yotadi?
— Har kimning ta’bi.
— Men, qaysi tomonga ag‘darilmay, hech tinchimayman.
— Bo‘lmasa, go‘rga kirguncha sabr qil,— dedi Afandi.
Podsho saroyida sarkardalar suhbatlashib o‘tirishar, har kim o‘z qahramonligini aytib, lof urar edi. Bir maqtanchoq bunday dedi:
— Urush shunday qattiq bo‘ldiki, o‘q bamisoli yomg‘ir bo‘lib yog‘ar edi, dushman bilan aralashib ketib qilich tagida qolibman, kallam uzilib, bo‘ynimning terisiga ilinib qolibdi...
Suxbatda Afandi ham bor edi, so‘z qistirdi.
— Urushda odam qizishib ketgandan keyin shunaqa bo‘lar ekan-da, sizning boshingiz bo‘yningizning terisiga ilinib qolibdi-ku, mening boshim yelkamdan tushib, uch-to‘rt yumalaganini bilganim yo‘q, urusha berdim....
Yoshligida bir kuni otasi Afandini pishirilgan kalla olib kelish uchun bozorga yubordi. Afandi kallani olib kelayotib uning go‘shtlarini yeb qo‘ydi.
— O‘g‘lim, olgan kallangda sira go‘sht yo‘q-ku? — so‘radi otasi.
— Ko‘rmayapsizmi, dada, qo‘yning o‘zi juda oriq ekan?
— Xayr, mayli, oriq ham bo‘lsin, lekin qulog‘i qani?
— Garang qo‘y bo‘lsa kerak, o‘zi qulog‘i yo‘q edi.
— Qiziq, kallada ko‘zi ham yo‘q-ku, axir?
— Bechora qo‘yning ko‘zi ko‘r ekan. Shuning uchun ham qassobning pichog‘idan qochib qutulolmagan-da.
Otasi achchig‘lanib jag‘ni ochib ko‘rgan edi, tili ham yo‘q ekan.
— Tili qayerda qoldi buni? — baqirdi otasi.
— Ehtimol, shuncha aybi ustiga qo‘y soqov hamdir.
— Suyakdagi teri, go‘shtlari qani bo‘lmasa?
— Ko‘rib turibsiz-ku, o‘zi ship-shiydam kal ekan.
Har bir savolga Afandi puxta tayyorlanib kelganini ko‘rgan otasi boshqa hech narsa so‘ramadi. Afandi otasini yupatib:
— Qarang, dada, tishlarining hammasi butun, birortasi ham nobud bo‘lmagan! — dedi.
Ko‘ngil qo‘ygan qizingizga nima sotib olishni bilmasangiz, unga go‘yoki sovg‘a sotib olganingizni aytib, nimaligini topishni taklif qiling. U ko‘ngli tusagan narsani sanab o‘tadi.
Bitta hojaka O‘zbekiston bo‘ylab sayohatga chiqibdi. Farg‘onada mehmon qilishibdi, ketishida:
— Meni mozorga oboringlar, - debdi
Oborishibdi. U mozorni ziyorat etib, tilovat qilibdi.
Keyin Samarqandga boribdi. U yerda ham hamma joyni ko‘rsatishibdi. Qaytishida yana mozorini ziyorat qilibdi.
Keyin Qashqadaryoga borib, aylanib:
— Endi mozorga oboringlar, - desa
— Bizda mozor yo‘q, - deyishibdi
— Iye, o‘lganlarni qayoqqa ko‘masizlar, - desa
— Bizda hech kim o‘lmaydi, tug‘ilib Toshkentga ketishadi, - deyishibdi.
Bir erkak ishxonasiga ko‘zi ko‘kargan holda kelibdi. Do‘stlari undan "nima bo‘ldi?", deb so‘rashibdi.
— Xotinim urdi!
— Nega?
— Senlaganim uchun...
— Ol-a, bu narsa uchun urmasa kerak?! Aslida nima bo‘ldi?
— To‘shakda yotuvdik. Xotinim "Biz anchadan beri birga bo‘lmay qo‘ydik, dadasi", dedi...
— Men esa "biz emas, sen", deb yuboribman.