Kunlarning birida ota-o‘g‘il toqqa, dam olishga chiqishibdi. O‘g‘li toshga qoqilib, yiqilib tushibdi-da, og‘riqdan:
— Ay!, - deb baqiribdi.
"Ay!" degan aks-sado kelibdi.
— Kimsan?, - so‘rabdi bola hayron bo‘lib.
"Kimsan" degan aks-sado eshitilibdi.
— Tentak, - deb baqiribdi.
Yana "Tentak" eshitilibdi.
Adasi o‘g‘liga qarab, — To‘xta, - debdi-da, — Sen zo‘rsan!, - deb baqiribdi.
"Sen zo‘rsan" degan sado kelibdi.
— Seni yaxshi ko‘raman, - desa,
"Seni yaxshi ko‘raman" degan ovoz kelibdi tog‘lardan.
— Ko‘rdingmi o‘g‘lim, men zo‘rman va meni yaxshi ko‘rishadi. Sen esa tentaksan, - degan ekan adasi.
Bir kuni xotin eridan so‘rabdi:
— Azizim, menga xiyonat qilganmisiz?
— Yo‘q, - debdi eri.
Xotini:
— Men olamdan o‘tgach, qabrim ustiga boring. Agar bir martta xiyonat qilgan bo‘lsangiz, qabrim atrofida bir martta aylanib chiqing. Ikki martta xiyonat qilgan bo‘lsangiz, ikki martta aylanib chiqing, - debdi.
Shunda er xotiniga qarab:
— Unaqa dema xotin! Meni boshim aylanib ketadi, - dermish.
Adasi to‘rt yoshli qizini uxlatmoqchi bo‘lib, alla aytib beribdi. Qizini ko‘zlari yumulganini ko‘rgan otasi:
— Uxlayqol qizim. Hozir tushingda ajoyib ertaklar ko‘rayotgan bo‘lsang kerak, - debdi pichirlab.
Qizi esa shu zahoti ko‘zini ochib:
— Yo‘q adajon. Reklama tugamadi hali, - degan ekan.
Bir kuni Afandi yo‘lda ketayotsa svetoforda bir o‘ta zamonaviy qiz mashinasi bilan kelib to‘xtabdi
Afandi ko‘rib:
— Voy-bo‘, buncha chiroyli. Bunaqasini hali ko‘rmagandim, - desa
Haligi qiz:
— Ma’lumot uchun, meni onam shunaqa chiroyli tuqqanlar, onam ham juda go‘zal ayollar, - desa
Afandi:
— Sen onasini qayerdan bilasan? Bu chet elda ishlab chiqarilgan mashina-ku, - dermish
Afandi bir qurumsoq boyda qarollik qilar edi. Bir kuni boy mehmonga ketayetib, Afandiga qiladigan ishlarni tayinladi:
— Qo‘y, sigir, tovuqlarga yaxshi qara! Tovuqlarning boshi yerdan, mol, qo‘ylarning boshi oxurdan uzilmasin! Hovli sahnini tozalab, yog‘ tushsa yalagudek qilib qo‘y!
Xo‘jayin ketgach, Afandi tovuqlarni parvarish qila boshladi, har qancha don bersa ham tovuqlar uni yeb bo‘lib, darhol boshini yerdan ko‘tarar edilar. Achchig‘langan Afandi tovuqlarni tutib hammasining boshini uzib, yerga tashladi «mana, endi yerdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi» dedi o‘z-o‘ziga. U molxonaga kirib, qo‘y, mollarni parvarish qila boshladi. Ammo ular ham yem-xashakni yeb bo‘lib, boshlarini oxurdan ko‘tarishar edilar. Afandi hayvonlarning ham boshini kesib, oxurga tashladi va «endi, oxurdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi», dedi o‘zicha. Bu ishlardan bo‘shagach, hovlini supurdi-da, boyning xumdagi yog‘ini eritib yerga sepdi. Ishlarni saranjomlagach, endi dam olishga o‘tirgan ediki, boy qaytib keldi, ahvolni ko‘rib baqirdi:
— Bu nima qilganing, haromzoda!
— Xo‘jayin, topshiriqlaringizni jonu dil bilan bajardim, mana, mollarning boshini oxurdan, tovuqlarning boshini yerdan uzilmaydigan qilib qo‘ydim. Hovlingizni shunday tozaladimki, ishonmasangiz, mana yog‘ ham sepdim, yalab ko‘ringchi,— dedi Afandi