Doda latifalar

Afandi bir qurumsoq boyda qarollik qilar edi. Bir kuni boy mehmonga ketayetib, Afandiga qiladigan ishlarni tayinladi:
— Qo‘y, sigir, tovuqlarga yaxshi qara! Tovuqlarning boshi yerdan, mol, qo‘ylarning boshi oxurdan uzilmasin! Hovli sahnini tozalab, yog‘ tushsa yalagudek qilib qo‘y!
Xo‘jayin ketgach, Afandi tovuqlarni parvarish qila boshladi, har qancha don bersa ham tovuqlar uni yeb bo‘lib, darhol boshini yerdan ko‘tarar edilar. Achchig‘langan Afandi tovuqlarni tutib hammasining boshini uzib, yerga tashladi «mana, endi yerdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi» dedi o‘z-o‘ziga. U molxonaga kirib, qo‘y, mollarni parvarish qila boshladi. Ammo ular ham yem-xashakni yeb bo‘lib, boshlarini oxurdan ko‘tarishar edilar. Afandi hayvonlarning ham boshini kesib, oxurga tashladi va «endi, oxurdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi», dedi o‘zicha. Bu ishlardan bo‘shagach, hovlini supurdi-da, boyning xumdagi yog‘ini eritib yerga sepdi. Ishlarni saranjomlagach, endi dam olishga o‘tirgan ediki, boy qaytib keldi, ahvolni ko‘rib baqirdi:
— Bu nima qilganing, haromzoda!
— Xo‘jayin, topshiriqlaringizni jonu dil bilan bajardim, mana, mollarning boshini oxurdan, tovuqlarning boshini yerdan uzilmaydigan qilib qo‘ydim. Hovlingizni shunday tozaladimki, ishonmasangiz, mana yog‘ ham sepdim, yalab ko‘ringchi,— dedi Afandi

Bir yigit sartaroshxonaga kirib, sochini oldiribdi.
— Mayda pulim yo‘q edi-yu, qaytimiga qo‘ltig‘ingizning tagini ham olib qo‘ysam maylimi? - dermish sartarosh.

— Shikoyatingizga tushundim, - dedi psixiatr bemorga.
— Demak, alaq-chalaq tushlar ko‘rasiz. Sizni qandaydir yovuz kuchlar ta’qib qiladi, tutib olib uradi. Bu ham yetmaganday baqirayotganda uyg‘onib ketasiz-u bu dahshatlardan qutulasiz, shundaymi?
— Hamma gap shunda-da, do‘xtir, - dedi bemor yig‘lamsirab. Dahshat to‘xtamaydi, davom etadi. Uyg‘onishim bilan “yalpayib yotavermasdan tursangizchi, bolani bog‘chaga olib borishingiz kerak!” - degan chinqiriqni eshitaman.

O‘qituvchi:
— Nega men seni kichkina tentak deb atayapman?
O‘quvchi:
— Chunki men hali sizga o‘xshab katta emasman-da!

— Siz mani dilimda yashaysiz.
— Siz mani qalbimda yashaysiz.
— Siz mani yuragimda yashaysiz.
Ijara haqini qachon to‘laysiz?!

Talaba restoranga kirib ofitsiantga:
— Bitta bulka non va bir stakan suv, - debdi.
Ofitsiant kulib:
— Shunchalik pastga urasanmi o‘zingni. Hayotga bir marta kelasan, mazza qilib, to‘yib maishat qimaysanmi, - desa
Talaba:
— Ha, to‘g‘ri aytasiz. Maishat bo‘lsa maishatda. Unda manga uchta bulka non va bir chelak suv olib keling, - dermish

Afandi xotini bilan urushib qolibdi. Ertasi kuni xotini eshakni yetaklab ketayotganida, Afandi:
— Xoy, bu molni qayoqqa olib ketyapsan debdi
Shunda xotini Afandiga qarab:
— Ko‘rmayapsizmi bu mol emas eshak-ku desa.
Afandi xotiniga qarab:
— Cendan so‘raganim yo‘q eshakdan so‘rayapman dermish

Voyenkomatga qo‘ng‘iroq bo‘layapti.
— Allo, assalomu alaykum. Sizlar bir insonni o‘z xohishiga ko‘ra armiyaga olib ketasizlarmi?
— Ha, albatta. Siz o‘zi kimsiz? Qayerdan telefon qilayapsiz?
— Men 737-mahbusman. Qamoqxonadan telefon qilayapman.

Afandi tepakal edi, sochini oldirib bo‘lgach, sartaroshning qo‘liga bitta teshik tanga berib ketayotgan edi, sartarosh:
— Afandi, bu tanga o‘tmaydi, butunini bering,— dedi.
— Tanganing butunini boshimning tepasiga soch chiqqanida olasiz,—- dedi Afandi.

Afandi dalada tushlik vaqtida ikki qo‘shnisi bilan ovqat yegani o‘tirdi. Bitta tog‘orachaga go‘jani qo‘yib, Afandi sherigi bilan unga non to‘g‘ray boshladi, ikkinchi sherigi esa, tog‘orachaga to‘g‘ralgan nonni indamasdan yeyaverdi. Afandi qo‘liga mis cho‘michni olib, uning kallasiga urgan edi, sherigi yumalab jon bera qoldi.
Afandi bo‘lsa nima qilishini bilmay aytar edi:      
— Non to‘g‘ra desang, to‘g‘ramaydi, qoshiqni qo‘lidan qo‘ymaydi, tog‘orachadan ko‘zini uzmaydi, sal narsaga o‘lib yotib oladi, shu ham sherikmi!