Doda latifalar

Bolasini olib ketish uchun bog‘chaga kelgan ona tarbiyachi o‘rindiqda uxlab yotganini, bolalar esa maydonchada bir o‘zlari telefon o‘ynab o‘tirishganini ko‘rib jahli chiqib ketibdi. Tarbiyachini tepasiga borib baland ovozda:
— Bu nimasi? Hamma bolalar qochib ketishadi-ku, - desa,
Tarbiyachi:
— Tinchlaning, hech qayoqqa ketishmaydi. Chunki Wi-Fi faqat maydonchani ichida ishlaydi, - dermish.

Uyda Wi-FI ishlamay qoldi. Hozir borib idishlarni yuvaman, kirlarni yuvaman, uy tozalayman, kechki ovqatni tayyorlayman, ...
Iye, ana bo‘ldi! Ishlab ketdi!

Bir kishi hamkasbini uchratib qolib so‘rabdi:
— Nimaga ish vaqtida ko‘chada yuribsan?
— Ish vaqtida jarohat oldim, ta’tildaman!
— Qanday jarohat olding?
— Kresloda uxlab qolib, yerga yiqilib tushdim.

Dorixonada:
— Gijja va parazitlarga qarshi dori bering.
— Kattalar uchun yoki yosh bolalargami?
— Uzr, men gijjalarni yoshidan bexabarman!

Aqlli ota o‘g‘li maktabda so‘kinib gapirmayotganini tekshirish uchun bolg‘a bilan o‘g‘lini barmog‘iga urib ko‘radi.

Bir kishi tilla baliq ushlab olibdi.
— Tila tilagingni ey yaxshi inson! - debdi baliq tilga kirib.
— Mashina olishni istayman, - debdi kishi.
— Kreditgami yoki naqdgami? - debdi baliq.
— Paxta yog‘ida qovuraymi seni yoki pista yog‘idami? - debdi haligi kishi.

— Adajon, sirkka boraylik.
— Vaqtim yo‘q o‘g‘lim!
— Boraqolaylik ada! Sirkda ochiq-sochiq kiyingan chiroyli qizlar arslonni o‘ynatishar ekan.
— Arslonni ko‘rmaganimga ham ancha bo‘ldi o‘g‘lim...! Mayli ketdik! Ko‘rib kelaylik!

— Salom, Rasul aka! Bugun men haydovchilik guvohnomasini oldim.
— Salom! Nega buni menga yozyapsan? Axir biz allaqachon ajrashib ketganmiz-ku!?
— Shunchaki, endi yo‘llarda ehtiyot bo‘ling!

— Har qanday lavozimga roziman.
— Marhamat, mana supurgi. Ishni boshlashingiz mumkin.
— Nima? Axir men institutni tamomlaganman.
— Bering unda. Qanday supurishni ko‘rsatib beraman.