Doda latifalar

Yigit:
— Men sizni sevaman.
Qiz:
— Kim bu?
Yigit yana:
— Men sizni juda qattiq sevaman.
Qiz:
— Kim bu deyapman? Menga bunday SMSlarni yozmang!
Yigit:
— Meni ikkita Kaptivam bor.
Qiz:
— Men ham sizni sevaman.
Yigit:
— Kim bu?

Fil yo‘lda ketayotsa, yo‘lidan chumoli chiqib qolibdi.
— Qayerdan kelyapsan chumoli? – debdi.
— Tog‘dan, - debdi chumoli.
— Tog‘da o‘t-o‘lanlar qanaqa ekan? – so‘rabdi fil undan.
— Tizza bo‘yi, - debdi chumoli.

18 yoshga to‘lgan o‘g‘li bilan otasi gaplashib o‘tirib debdi:
— Eh o‘g‘lim, bizni davrimizda ham telegram, feysbuk, instagramlaring bo‘lgan.
— Qanaqasiga?
— Yo‘laklarga ismimizni yozib ketardik, ertasi kuni yonida izohlar qoldirib ketishardi...

Qadim zamonda bir qabila bo‘lgan ekan. Qabilani xalqi juda-yam sodda, nima desang o‘shanga ko‘naverarkan. Bir kuni hamma odamlarni yig‘ib, «Bugun soat 14:00da sizlarni dorga osamiz. Kelish majburiy!» deyishibdi.
Aytilgan vaqtga yetib kelgan xalqni birortasi ham indamasmish. — Ana ko‘rdingmi, bularga baribir. Bittasi ham qarshi chiqmaydi. Nima desang ham ko‘naveradi. Chopiqqa ham, qurilishga ham, dalaga ham, ko‘cha tozalashga ham yo‘q demay ketaveradi. Qara hech biri indamayapti, -deb turishsa, bittasi asta qo‘l ko‘taribdi.
— Hayriyat, ana bor ekan-ku, o‘z huquqini biladigani. Qani, marhamat gapiring! - deyishsa, qo‘l ko‘targan odam:
— Bir nimani so‘rasam bo‘ladimi? – debdi.
— So‘rang, eshitaman, - deyishsa,
— Osish uchun ipni o‘zlaring berasizlarmi yoki o‘zimiz bilan olib kelaylikmi? - dermish.

To‘ydan keyin 2 hafta yashagan kelin—kuyov ajrashmoqchi bo‘lishibdi.
— Nima sababdan ajrashmoqchisizlar? – so‘rabdi sudya.
— Sababi oddiy. Kelin turmushga tayyor emas ekan, - debdi kuyov.
— Qanaqasiga tayyor emas ekan? – so‘rabdi yana sudya.
Kuyov debdi:
— Hammomga kirsam, u orqamdan kirib janjal qiladi-da, suvdagi hamma kemalarimni cho‘ktirib yuboradi.

Bir odamning uyi bor ekan-u, eshigi yo‘q ekan.
Nima qilishini bilmay, uyini sotib eshik sotib olibdi.

Matematikadan mashq bajara olmaydigan bolaga kalkulyator debdi:
— Hech bo‘lmasa ikkiga ikkini o‘zing qo‘shgin!

Bir bolakayning adasi katta amaldor ekan. Bolakay maktabdan 2 baho olib kelibdi. Shunda oyisi bolasiga debdi:
— Kundaligingni ichiga manavi pullarni solib, adangga uzatsang, seni urishmaydilar!

— Davlat iqtisodiyoti tanazzulga yuz tutgan. Mamlakat aholisi och, nochor va norozi, ammo jim! Xalq umuman kitob o‘qimay qo‘ygan... Yosh bolalar ham ko‘chalarda sigaret chekib yurishar, qo‘ni-qo‘shnilar bir-birlari bilan bir qarich yerni talashib, hukumatga arz qilishardi. Rahbarlar esa go‘yoki hech narsani ko‘rmayotgandek, bemalol yuraverishar, oddiy xalqning pullariga dang‘illama...
— O‘g‘lim, yangiliklarni o‘qishni bas qil! Kompyuterni o‘chirgin-da, dars qilishni boshla!
— Oyijon, axir men tarix fanidan “Rim imperiyasini qulashi” mavzusini o‘qiyapman-ku!

Ichib olib mast bo‘lib qolgan kishi temir panjarani ushlab zo‘rg‘a sudralib yurib ketayotsa, oyog‘i ostidan daydi it o‘tib qolibdi. Mast odam itga:
— Hoy daydi iflos it. Ahvolingni qara! Hamma yog‘ing rasvo, to‘rt oyoqlab loyga botib ketyapsan...! – desa it debdi:
— Hozir mana shu panjara tugasin, keyin o‘zingni ahvolingni ko‘raman!