— Hamma taksi haydovchilar davlat ishida ishlasa kerak.
— Nimaga unaqa deb o‘ylaysan?
— Ularni o‘zi shunaqa deyishadi-ku! Bo‘sh vaqtimda kira qilaman, o‘zimni ishim bor, biznesim bor deyishadi-ku!
— Oylik maoshing yaxshimi?
— Maoshim yaxshi. Narx-navo yomon!
Og‘ir bemor bolalarni davolanishiga budjetdan pul ajratib, deputatlarni maoshiga esa telegramdagi sahovatli qo‘llar kanallaridan pul yig‘sakmikan-a?!
YPH xodimi haydovchini to‘xtatib so‘ray boshlabdi:
— Haydovchilik guvohnomangiz bormi?
— Bor, marhamat.
— Mashinani texnik ko‘rik hujjatlari bormi?
— Albatta.
— Sug‘urta polisi?
— Bor.
— Aptechka?
— Bor.
— O‘t o‘chirgich?
— Bor.
— Hamma narsangiz bo‘lsa, bir ashulani sho‘xidan qo‘ying, qistir-qistir bo‘lar...!
— Iloji yo‘q. Kobalt mashinasida hamma narsa bor-ku, lekin magnitofon yo‘q...
Meni xotinim ertakdagi hayotni orzu qiladi. Lekin ertakdagi hayotga bizda faqat pul to‘g‘ri keladi.
U ham bo‘lsa "Bir bor ekan, bir yo‘q ekan. U ham bo‘lsa pul ekan" degan jumla to‘g‘ri keladi.
— Oyliklarni oshirib bering!
— Oshdi-ku!
— Bizlarnikini degandik... O‘zingiznikini emas!
Amaldor chekka qishloqqa sayyor qabulga borib, xalq bilan uchrashibdi.
— Qanday ehtiyoj, muammolaringiz bo‘lsa, bizlar hal qilib beramiz, - debdi.
— Bizda ikkita katta muammo bor, - debdi bir oqsoqol. — Avvalo, bizda shifoxona boru, shifokor yo‘q.
Amaldor shartta mobil telefonidan kimningdir raqamini teribdi-da, bir chetga o‘tib 1-2 daqiqa gaplashibdi.
— Bu masalani gaplashib hal qildim. Shifokor ertagayoq shu yerda bo‘ladi. Endi ikkinchi ehtiyojingizni ayting-chi?
— Qishlog‘imizda mobil aloqa mutlaqo ishlamaydi, - debdi oqsoqol.
— Tog‘a, nega GAI xodimlari mashinalarni ko‘rganda yo‘lga yugurib chiqishadi?
— Ularni yosh boladek, mashina yo‘lidan ehtiyot qilishimiz kerak.
Mashinamga 80 benzinni 5700 so‘mda quygani ketdim. Bahorda qaytaman.
Amaldorlar yangi yil oldi narxlarni oshirishga asos topa olishmadi. Shuning uchun asossiz oshirishmoqda.