Дода латифалар

Бола онасидан сўрапти:
— Ойижон, мени сизга ким берган?
Онаси:
— Сени лайлак ташлаб кетган! – дебди.
Бирдан эшик қўнғироғи чалинибди. Бола бориб тешикдан қараб ойисига:
— Ойи лайлак ишдан келди. Бозор қилиб келибдилар, - дермиш.

Бемор доктор қабулига келиб дебди:
— Доктор, мен интернетга жуда қаттиқ боғланиб қолганман. Ҳечам ундан ажрала олмайман. Агар шу касаллигимни даволасангиз, доим сизни хабарларингизга “Лайк” босиб туришга ваъда бераман.

Яқиндагина қизини турмушга узатган ота дераза олдида туриб қудалар билан хайрлашаётганмиш.
Она:
— Ҳой адаси, нима қиляпсиз? Уят бўлади-я! – деса, отасини жаҳли чиқиб:
— Нима қилай, шимимни ҳам куёв сарпога қўйиб юборган бўлсанг!? - дермиш.

Чироқлари ўчирилган хонада эр диванда телевизор кўриб ётса, хотини ёнига келиб ўтирди-да, — Нима қўряпсиз? – деб сўрабди.
Шу пайт эри секин хотинининг қўлини, кейин билакларини, кейин белини силаб туриб, тўхтаб қолибди.
Хотини кинояли оҳангда:
— Ҳа, нимага тўхтаб қолдингиз? – деса, эри:
— Телевизорни пультини устига ўтириб олмадингми деб қидираётгандим. Мана топдим, - деган экан.

Ўрмонда шер ҳамма ҳайвонларни йиғиб дебди:
— Турмуш қурганлар чапга, қурмаганлар ўнг тарафга ўтсин!
Бир пайт қуён типирчилаб у ёққа, гоҳ бу ёққа ўтаверибди. Шунда шер ундан:
— Эй қуён, намунча югургилайсан? – деса, қуён:
— Ажрашганлар қаёққа ўтишини айтмадингиз-ку!? – дермиш.

Нафақага чиқган бой амаки ов қилгани йўл олибди. Ов қилиб юрса, олдидан бир қурбақа чиқиб, тилга кирибди:
— Мени ўзингиз билан олиб кетинг. Уйингизга олиб бориб, менга бўса ҳадья этсангиз, мен гўзал қизга айланаман...
Амаки ўйланиб туриб:
— Майли уйга олиб кетаман. Лекин бўсани ҳаёлингдан чиқар! Гўзал қизлар тиқилиб ётибди. Гапирадиган қурбақа эса ҳеч кимда йўқ!

Бир йигит уйига қўнғироқ қилса, беш ёшли қизи олибди:
— Ойинг қани?
Қизалоқ:
— Тепадаги ётоқхонадалар. Битта амаки билан гаплашиб ўтиришибди, - дебди.
Йигитни ранги ўчиб :
— Ҳозироқ тепага чиқасанда, “Дадам келдилар!” дейсан, кейин менга нима бўлганини айтасан! - деб буюрибди.
Орадан беш дақиқа ўтиб қизалоқ гўшакни олиб:
— Алло! Дада! Ойим зинадан югуриб тушаётиб халатига уралашиб йиқилиб, "Вой-войлаб" ётибдилар. Ҳалиги амаки иккинчи этаждан ўзини ҳовузга ташлаб, сув йўқлиги учун ухлаб қолди, - деса, йигит ҳайрон бўлиб:
— Ие, уйимизда ҳовуз йўқ эди-ю?!
— Дада, ўзингиз қурдирдингиз-ку ҳовузни... - дебди. Йигит баттар ажабланиб:
— Бу ўзи Эшматовлар хонадоними? - деб сўраса, қизалоқ:
— Йўқ, уларники эмас - дебди.
Йигит телефонига терилган рақамларга бир қарабди-да, жилмайиб:
— Узр қизалоқ, адашибман, - деган экан.

Автобусда бир одам аксирибди. Ҳамма унга “Соғ бўлинг” дебди. Ўша одам яна аксирибди. Яна унга “Соғ бўлинг!” дейишибди. Учинчи марта аксирганди бир киши “Тушунмаяпти шекилли. Будьте здоровы!” деган экан.

Эримнинг шкафидан қоғозга ўралган пулни топиб олдим. Қоғоз устига "Яқинимга совға учун!" деб ёзилган экан. Хурсанд бўлиб, чўнтагимдаги пулларни ҳам қўшиб қўйдим. Менга олаётган совғасига пул етмай қолмасин дедим-да. Эртаси куни қарасам, эрим машинасига янги ғилдираклар сотиб олибди. Шкафда эса пуллар йўқ...!

Кечги овқатга нохотшўрак еганларга маслаҳат.
Эртаси куни эрталаб уйғонгандан сўнг, асло чироқни ёқманг! Портлаш хавфи бор. Яхшиси хонани шамоллатинг.