Дода латифалар

Кино шинавандаларининг суҳбатидан:
— Ўзбек кинолари ҳақида билмаганлар нима дейди?
— Ўзбек киноларини билмаганлар, ўзбекларда қайноналари ёвуз, бемеҳр ва “заҳар” бўлар экан. Келинлари оилада хизматкор экан, куёвлар онасини “чизган чизиғидан чиқмайдиган”, қайноталарнинг эса оилада умуман ўрни йўқ экан дейди.
— Билганлар-чи, билганлар?
— Билганлар «Ол бошқа каналга...» дейди.

Хотин эрига:
— Адаси мени севасизми? – деса, эри:
— Аҳмоқ хотин, шуни тўйдан аввал сўрасанг бўлмасмиди?! – дермиш.

Бир йигит дорихонага кириб:
— Бу ер банкми? Менга кредит беринг! – дебди.
— Йўқ, - дебди аптека ходими.
— Нега унда боядан бери фақат пул санайсиз? – деган экан йигит.

Консерватория талабаси мутахассислик бўйича битириш имтиҳони олдидан ҳаяжонланиб турса, курсдоши:
— Шу ҳам муаммоми? Имтиҳон оладиган ўқитувчинг ёзган композициясини олгин-да, бошидан охиригача тескари ўгириб ёзгинда, топшириб чиқавер! – деб маслаҳат берибди.
Талаба ҳафа бўлиб:
— Унақа қилиб кўрдим, устозим ёзган мусиқасини тескари чалиб кўрсам, Бетховенни мусиқаси чиқяпти.

Дўконга кирган мижоз сотувчига дебди:
— Кеча сизлардан аёллар пальтосини сотиб олган эдим. Хотинимга ёқмади. Алмаштириб берсангиз...
Сотувчи ҳайрон қолиб:
— Бўлиши мумкин эмас! Ахир бу ажойиб пальто-ку! Балки пальтони эмас, хотинни алмаштирарсиз?!

Самолётда ҳайвонлар учиб кетаётишган экан. Шер ҳаммасини йиғиб дебди:
— Ким салонда сигарет чекса, самолётдан ташлаб юбораман.
Бир пайт оқ қуш чекиб ўтирган экан. Ёнига қуён келиб:
— Нимага сигарет чекяпсан? Шер кўриб қолса, самолётдан ташлаб юборади, - деса, оқ қуш:
— Қўрқма! Чекавер! Ҳеч нарса қилмайди, - дебди.
Иккаласи чекиб ўтирса, шер келиб қолиб, самолётдан отиб юборибди.
Оқ қуш қуёнга қараб:
— Учишни биласанми? – дебди.
— Йўқ... – дебди пастга тушаётган қуён.
— Учишни билмасанг, нима қилардинг чекиб?! – деб учиб кетган экан.

Бир харидор нуқул 200 грамм гўшт сотиб олаверар экан. Кунлар, ойлар ўтиб, бир куни ўша дўкондан 2 кг. гўшт сотиб олибди. Шунда сотувчи “Нима бўлди? Тўй қиляпсизларми?” деган экан.

Ичмайдиган, уйим-жойим дейдиган, меҳнаткаш, тўғрисўз, вафодор эркаклар ҳудди ҳумо қушига ўхшайди.
Ҳамма у ҳақида эшитади, лекин ҳеч ким учратмайди!

Қарз олувчилар бир нечта турга бўлинади:
1. Сурбетлар.
2. Ўта сурбетлар.
3. Антисурбетлар.
4. Сеҳргар сурбетлар.
Сурбет қарздорлар:
“Пул бериб тура олмайсанми?” дейишади.
Ўта сурбетлар:
“Ойлик олишинг билан менга қарз бериб турарсан...!”
Антисурбетлар:
“ Ўтган сафар олган қарзимни бера олмаяпман. Яна озгина пул бериб турсанг, ҳаммасини кейин битта қилиб қайтарардим”.
Сеҳргар сурбетлар:
Пул берасиз-у, уларни сеҳрини кўрасиз. Кўздан ғойиб бўлишади. Кўринмас одамга айланишади. Бир умрга...

Бир ҳайвонлар мамлакатида қайси ҳайвон гуноҳ иш қилиб қўйса сочи олиниб ташланар экан. Бир куни шер гуноҳ иш қилиб, сочи олинганда ҳамма устидан кулибди. Шу пайт у ўрмонда айланиб юрса, йўлидан сичқон чиқиб қолибди. Шер унга:
— Эй сичқон, мен мушукка ўхшайманми? – дебди. Сичқон бўлса:
— Ҳаддингдан ошма! Мен типратиканман, — деб бақириб берибди.