Дода латифалар

Иккита турист ўрмонда айланиб юрса, олдидан баҳайбат айиқ чиқиб қувлаб кетибди. Қўрққанидан қочиб кетаётган туристлар, ўрмонда зиёфат қилиб ўтирган ўзбек йигитларини дастурхонини вайрон қилиб ўтиб кетишибди. Шунда ўзбеклардан бири туристларни қувлаб кетибди. Уларга етиб олиб, бир муштдан тушириб қайтиб келса, бошқа ўзбек сўрабди:
— Қани улар?
— Уриб келдим. Ўзи нимадан қочишди?
— Нимадан қочишганини билмадим-у, лекин анави жигарранг, катта шериги ҳам бор экан. Калтакка чидар экан, зўрға йиқитдим, - дермиш.

Бир кишини қулоғи оғриб, врачга борибди. Врач беморни қулоғини текшириб кўриб дебди:
— Бўлмайди! Кесиб ташлаймиз!
У одамни жаҳли чиқиб, бошқа врачга борибди.
Бошқа врач қулоғни кўриб шундай дебди:
— Мен сизга дори ёзиб бераман. Бир ҳафта ичасиз.
Бу гапни эшитган бемор хурсанд бўлиб:
— Бўларкан-ку! Нариги врач кесиб ташламоқчи эди, аҳмоқ... – деса, врач:
— Кесишни хожати йўқ! Шу дорини ичсангиз, ўзи узилиб тушиб кетади, - деган экан.

Бир йигит қўл телефони мусиқасига қўнғироғига давлат мадҳиясини қўйиб олган экан. Бир куни бекатда автобус кутиб ўтирган экан кимдир унга қўнғироқ қилиб қолибди. Шунда телефонидан мадҳия янграй бошлабди. Орқа чўнтагидан телефонни олиш учун ўрнидан турган йигит атрофдагиларга қараса, ёнидаги одамларни ҳаммаси ўрнидан тураётганмиш.

Бир одам уйида ўтирган экан, эшик тақиллаб қолибди.
Тирқишдан қараса, МИБдан келишган экан. Уй эгаси жим тураверибди.
Шунда МИБ ходимлари:
— Бизда янги аппарат бор. Уйда одам борлигини кўрсатяпти. Очинг эшикни! – дейишибди.
Ҳалиги одам ҳайрон бўлиб, эшикни очибди-да:
— Қани, кўрсатингларчи... - дермиш.

Божхона кўригидан ўтаётган автомобиль эгасининг телефони жиринглаб қолибди: “Алло, ҳа божхонадаман. Олиб кетяпман. Йўқ, ҳали топа олишмади!

Бир одам ўрмонда адашиб қолиб қўрқанидан “А-у-у, а-у-у” деб қичқирар эди. Шунда бир айиқ одамнинг ёнига келиб:
— Мунча қичқирасан?! Ҳамма ёқни бошингга кўтариб, - дебди.
Ҳалиги одам:
— Адашиб қолдим. Кимдир эшитармикан деб бақираётган эдим, - деса, айиқ:
— Мен эшитдим, яхши бўлдими!? - дебди.

Бир хонадон қизига иккита йигитдан баравар совчи келибди.
Йигитлардан бирининг онаси дебди:
— Қизингизни мени ўғлимга беринг.
Иккинчи йигитни онаси дебди:
— Йўқ, қизингизни мени ўғлимга беринг.
Икки йигитнинг онаси узоқ тортишибди. Бундан чарчаб кетган қизнинг отаси ҳар иккала қайнонага дебди:
— Ҳозир қизимни олиб чиқиб иккига бўлиб ташлайманда, бир қисмини сизга, иккинчисини эса сизга бераман!
Биринчи қайнона рози бўлиб:
— Тўғри! Шундай қилиш керак! – дебди.
Иккинчи қайнона:
— Бу нима деганингиз?! Ундай қилманг, ахир қизда гуноҳ йўқ, - дебди.
Шунда қизнинг отаси:
— Бўлди қизимни биринчи йигитга бераман, - деса, иккинчи йигитнинг онаси:
— Нега ахир? У ҳозиргина сизни қизингизни иккига бўлишга рози эди-ку!? – деса, қизнинг отаси:
— Ана!!! Шу аёл қизимни ҳақиқий қайнонаси экан! Чунки қайноналар ҳар доим келинини бурдалаб ташлашга тайёр туришади, - дермиш.

— Доктор, раҳмат сизга. Агар сиз бўлмаганингизда 5 йил аввал ўлиб кетган бўлардим.
— Нималар деяпсиз бемор?! Сизга раҳмат. Агар сиз ўлиб кетганингизда, мен ҳалиям эски Матизни ҳайдаб, Каптивани орзу қилиб юрган бўлардим.

Эрини ишга кузатаётган аёл дийдиё қилиб дебди:
— Яна ярим тунда кириб келасизми?! Сизни деб ухламай ўтираман!
Эри дебди:
— Йўғ-е! Тонг саҳарда кириб келаман. Қотиб ухлаб ётган бўласан.

Ҳозир орамизда яшаётган айрим бойлар ҳақида кейинчалик билдириладиган фикр:
“У шунақанги хасиси эди-ки, бор бойликларини барчасини ўзига васият қилиб қолдирди”.