Дода латифалар

Набира бувасига:
— Бобо, 1990-йиллар яхшимиди ёки ҳозирми? – дебди.
Буваси:
— Эҳ болам, ўша пайтлар яхши эди-да албатта. Бувинг ёш ва чиройли эди, - дермиш.

Парашютчи осмондан ерга пастлаб бораётса, олдидан қуш учиб ўтаётиб:
— Раққос йигитга саломлар! – деса, парашютчи:
— Қанақа раққос? Мен парашютчиман! – дебди.
Қуш бўлса унга:
— Шу кетишда тўппа-тўғри кактусларни устига қўнишингни биласанми?! Ўшанда кўрамиз... - дермиш.

Бир кампир қўзиқориндан заҳарланиб врачга борибди. Врач кампирга:
— Онахон, ҳар нарсани еяверманг-да! – деса, кампир:
— Болам, ҳар нарсани уволи бор! Увол бўлмасин деб еб қўяман-да, - дермиш.

Бир одам ўғил фарзандли бўлибди. Улфатларини зиёфатга чақириб уларга дебди:
— Келганингизда эшигимизни қаттиқ тепиб очиб кираверинглар!
— Нега тепар эканмиз? Қўлимиз билан очиб кирамиз, - дейишса, ҳалиги одам:
— Қўлингизда совға-саломлар билан оча олмайсизлар-да! – деган экан.

Бир одам қари отахондан сўраётганмуш:
— Қандай қилиб шунча узоқ умр кўргансиз?
Отахон:
— Мен умуман ҳеч ким билан тортишмайман.
— Бўлиши мумкин эмас!
Отахон:
— Гапингиз мутлақо тўғри!

Бир киши 7-қаватдаги уйида сигарет чекиб бўлиб, ахлат челаги ёнига боришга эриниб, қолдиғини очиқ деразадан пастга улоқтирган экан, пастда турган кичкина болакай дебди:
— Амаки, бунақа қилиш мумкин эмас. Бу ёмон одат!
Бу гапни эшитган киши эринмасдан кийимларини кийиб, 7-қаватдан пастга зинадан тушиб кетаётганмиш “Бир таъзирингни бериб келай сен болани. Ҳали сенми менга ақл ўргатадиган”! деб.

Кўчада иккита дўст гаплашиб турса, биттаси ўртоғини машинасига суянибди. Шунда ёнидаги ўртоғи:
— Суянма, ифлос! – деса, нариги шериги:
— Кимни ифлос деяпмас?! – дебди.
— Машинам ифлос, ювилмаган, - деган экан ўртоғи.

Бир содда аёл дорихонага кириб сотувчига дебди:
— Охирги пайтларда хотирам ёмонлашиб, ақлий фаолиятим сустлашгандек бўляпти. Менга мияни яхши ишлашига ёрдам берадиган дори берсангиз...
— Мана шу доридан кунига 3 маҳал ичиб турасиз.
Уйга келиб харид қилган дорини таркибини ўқиб ўтирган хотин эрига қараб дебди:
— Вой ўлмасам адаси... Фалон пулга сотиб олган дорим ҳовлимизда ўсиб ётган оддий ўтлардан тайёрланган экан-ку! Мен бўлсам шунча пул сарфлаб ўтирибман-а...
Эри хотинини гапини эшитиб:
— Ана хотин, дори тасир қила бошлабди, - деса, хотини:
— Қанақасига? – дебди.
— Миянг ишлай бошлади, - дермиш эри.

Растада турган помидорларни ҳаммаси бирма-бир ушлаб чиқаётган харидорга қараб сотувчи дебди:
— Ҳадеб ушлайверманг! Ҳаммасини ушлаб чиқганингиз билан қаттиқ бўлиб қолмайди!

Бир куни подшоҳ вазирларни йиғиб дебди:
— Салтанатимда солиқлар кун сайин ошиб борса ҳам, хазинада пуллар кўпаймаяпти!? Бунинг боиси недир?
Йиғилганлар орасида доно бир вазир катта муз бўлагини олибди-да, “Шоҳимга узатиб юборинглар!” дебди.
Ҳалиги муз бўлаги қўлма-қўл бўлиб подшоҳга етиб келгунча кичкина томчига айланиб қолибди.
Шунда подшоҳ вазирнинг ақлига таҳсинлар айтиб, барча қўл остида ишлаётган амалдорларни ва хазинага келадиган пулларни қаттиқ назоратга олган экан.