Дода латифалар

Имтиҳонда чиройли талаба қиз билетдаги саволларга жавоб топа олмай ўтирса, ўқитувчи ёнига келиб:
— Яхши қиз, бугун кечқурун бўшмисиз...? - дебди.
Қиз хурсанд бўлиб, — Ҳа бўшман, - деб нозланиб жавоб берса, ўқитувчиси:
— Бўлмаса, кечаси ўтириб саволларга яхшилаб тайёрланинг. Қайта топширасиз! - деган экан.

Бир бемор дорихонага кириб:
— Илтимос, йўталга қарши самарали дори берсангиз?
Сотувчи беморга ични сурувчи дори берибди.
Бемор:
— Мен йўталяпман, қабзият бўлганим йўқ!
Дорихоначи:
Шу доридан ичиб юрсангиз, йўталишга ҳам қўрқиб қоласиз...!

— Дўстим, "А" ҳарфидан бошланадиган тана аъзоингни номини айт-чи?!
— Билмайман, менда у аъзо йўқ! Мен эркакман!
— Бўлмайди-да... "Ақл" нима қилсин сенда...

Тўртта фарзанди бор эрга хотини:
— Тузланган қулупнай егим келяпти адаси, - дейиши билан эр ҳушидан кетиб қолибди...

— Яхши қиз, сиз билан бугун бирор жойда учрашсак бўладими?
— Келинг, эртага учрашамиз... Бугун эримни туғилган куни эди, болаларни боғчадан олишим керак!

Бир куни афандининг хотини чучвара тугиб ўтирса, ёнига мушуги келиб суйкалибди. Хотини уни бир тепиб, ҳайдабди. Мушук қасд олмоқчи бўлибди.
Чучвара пишгач, афанди энди емоқчи бўлиб турган экан, мушуги унга ҳам суйкала бошлабди. Афанди биринчи чучварани мушукка берса, мушук чучварани еб, ўзини ўлганга солиб ерга ётиб олибди.
Афанди хотинига:
— Мени ўлдирмоқчи бўлдингми?, - деб бақира кетибди.
Мушук эса битта кўзини очиб:
— Ажаб бўпти, - дермиш.

Афанди ўғли билан кетаётса, ёнидан бир кал киши ўтиб қолибди. Ўғли афандига қараб:
— Дада қаранг, анави амаки кал экан, - деса, афанди:
— Секинроқ гапир, эшитиб қолади, - дебди.
Шунда ўғли:
— Нима дада, у амаки каллигини ўзи билмайдими?, - дермиш.

Эр хотинини чақириб:
— Сенга неча мартта айтаман ёпиб юр деб. Нуқул очиқ қолаверади. Бепарвосан! Уят эмас-ми?, ... Яна нон қотиб қолибди!

Бир куни афанди янги телефон сотиб олибди.
Лекин телефони ярим йил жирингламабди, ҳеч ким телефон қилмабди.
Бир куни тонгда ухлаб ётса, телефони жиринглаб қолибди. Шунда афанди хурсандчиликдан рақсга тушиб кетибди. Ярим соат жиринглабди. Охири афанди, — Майли жавоб берай-чи, ким экан?, - деб қараса, будильник экан...

Бир киши боғига кирса, бир тўда болалар дарахтга чиқиб олиб мева тераётган экан:
— Ҳой болалар, қани тез тушинглар-чи! Бўлмаса дадаларинга айтиб бераман, - деса, болалар:
— Ҳечқиси йўқ. Дадамиз бизни уришмайдилар! Чунки дадамизнинг ўзлари нариги шоҳда ўтирибдилар, - дермиш.