Дода латифалар

Қиз:
— Мени севасизми?
Йигит:
— Албатта, азизам!
Қиз:
— Менга уйланасизми?
Йигит:
— Йўғее! Менинг севгим абадий!

Мактабда ўқувчиси синфдошини уйига бориб, эшик қўнғироғини босган экан, дўстини онаси эшикни очибди. Ҳалиги бола унга:
— Салом холажон! Акбар уйдами, - деб сўраса,
— Ҳа уйда! Лекин овқатланяпти. Балки сен ҳам овқатланишни хоҳларсан, - дебди.
— Ҳа хоҳлайман, - деса,
— Бўпти, унда сен ҳам уйингга бориб овқатингни егин, кейин келарсан, - дермиш.

Қиш, изғирин совуқ экан. Кўчада иккита эшак кетаётса, ёнидан калта юбка кийган бир қиз ўтиб кетибди.
Шунда биринчи эшшак иккинчисига қараб:
— Қара, биздан ҳам териси қалин жониворлар бор экан-а? - дермиш.

Онаси ўғлига:
— Ҳафта бошидан янги ҳаёт бошламоқчимиз. Мен озишни бошлайман, аданг чекишни ташлайди. Сен нима қилмоқчисан?
— Мен ўқишни ташламоқчиман!

Эр-хотин ва қизи овқатланаётган экан, онаси қизига:
— Қизим сенга нима бўлди? Жуда хомушсан, овқатингни егин, - деса, эри хотинига:
— Шуниям билмайсанми? Қизингни эрга бериш керак, - дебди. Ойиси яна қизига:
— Ол қизим, овқтингни егин, касал бўлиб қоласан ахир, - деса, эри яна хотинига:
— Бунингни дарди маълум, эрга бериш керак! - дебди.
Онаси яна қизига:
— Қизим ҳозир овқатинг совуб қолади, - деса, қизи:
— Уф-ф-ф ойи, бирпас жим туринг! Дадам гапирсинлар! - дермиш.

Қулоғи эшитмай қолган отахон врач қабулига келиб учраган экан. Врач унга нўхатдай келадиган Японияда ишлаб чиқарилган аппаратни чолнинг қулоғига ўрнатиб берибди. Орада бир ой ўтиб, врач чолдан хабар олиш учун қўнғироқ қилибди:
— Отахон, аппарат яхши ишлаяптими? Оила аъзоларингиз нима фикрда? - деса, чол кулиб:
— Ҳаммаси яхши. Уйдагилар эшита бошлаганимни билгани йўқ. Лекин бир ой ичида васиятномамни уч мартта ўзгартирдим..., - дермиш.

11:00 — бошим оғриб кетяпти...
23:00 — ўзимни жуда тетик ҳис қиляпман.

Мени эртага бажаришим керак бўлган ишларим:
1. Анави...
2. Манави...
3. Униси...
4. Буниси...
...

Ёш бола дўконга кириб:
— Асал беринг, - деб сотувчига идишини узатибди.
Сотувчи идишни асалга тўлдиргач, болакай унга:
— Пулини адам кечқурун бериб кетадилар, - дебди. Жаҳли чиққан сотувчи, — Йўқ, - дебди-ю, асални қайта тўкиб олибди.
Дўкондан чиққан болакай қўлидаги идиш ичига қараб:
— Адам рост гапирган эканлар. Бу ерда иккита нонга суртса етадиган асал чиқади, - дермиш хурсанд бўлиб.

Майхонада ароқ ичиб, кайфиятсиз ўтирган киши ёнига бир одам келиб:
— Нима бўлди оғайни? - дебди.
— Хотиним билан урушиб қолдим. Мен билан ўн кун гаплашмас экан...- деса, бояги одам:
— Аҳволинг чатоқ экан-ку! - дебди.
У киши яна ароқдан ичиб:
— Гапирма! Бугун охирги кун, - дермиш.