Чойхонада йигитлар зиёфат қилиб ўтиришса, бир отахон нариги супада йигитларга ҳавас билан қараб ўтирган экан.
— Отахон, биз ҳам сизга ўхшаб юрайлик, бир дуо қилинг, - дебди йигитлар.
Отахон:
— Омин, мени ёшимга киринглар, аммо мен қилган ишни қилманглар! – дебди.
Йигитлар:
— Нега унақа деяпсиз? – деса, отахон:
— Чунки ҳаётимда 25 йил қамоқ ҳам бор-да, - деган экан.
Нотаниш рақамдан қўнғироқ:
— Лаббай, эшитаман.
— Алло, ким бу?
— Ким керак сизга?
— Ўзи ким бу?
— Узр, кимни чақирай?
— Ким бу деб сўраяпман...
— Қўнғироқ қилган сиз-ку! Кимни чақирай?
— Эш-ш-ш-шак!
— Узр, бу ерда қариндошларингиз яшамайди. Адашиб тушдингиз, хайр!