Дода латифалар

Дала ўқув машғулотларига чиққан командир сержантга топшириқ берибди:
— Мен уйқуга ётяпман. Уйқудан турганимда дастурхонда қуён гўштидан қайноққина шўрва бўлсин! Тушунарлими?
— Ҳудди шундай, ўртоқ полковник! - жавоб берибди сержант.
Бир соат вақт ўтгач, полковник уйғониб, не кўз билан кўрсинки, столга ёзилган дастурхон устида қайноққина шўрвадан хушбўй буғ чиқмоқда. Табиийки, полковник ҳайрон.
— Хўш, бунчалик қисқа вақт ичида қуён тутишга қандай муваффақ бўлдинг? - сўрабди у сержантдан.
— Муаммо бўлмади, ўртоқ полковник. Атрофга қарасам, аллақандай қуён югуриб юрибди. Милтиғимни кўтариб, ўт очдим. Бечора “миёв” дейишга ҳам улгурмади! – дермиш сержант.

Бир самолётга янги стюардесса ишга кирибди. Парвоз пайтида икки учувчи гаплашиб қолишибди:
— Бу янги стюардессанинг қомати қанақа экан?
— Унга қараганда минг марта ўзимнинг хотинимни қомати чиройли, - дебди биринчи учувчи.
Шунда иккинчи учувчи:
— Тўғри айтасан! Унга қараганда минг марта сенинг хотинингни қомати чиройли, - дермиш.

— Одамзод ғалати-да!
— Нега?
— Агар осмонда 789301214756899 та юлдуз бор десанг, ишонади. Мабодо қаергадир «Эҳтиёт бўлинг, бўялган» деб ёзиб қўйсанг, албатта бармоғини теккизиб, текшириб кўради.

Бир эркакнинг дўстига айтиб берган воқеаси:
— Биласанми дўстим, ёши катталарнинг маслаҳатига кириб бир иш қилгандим.
— Нима иш экан у?
— Хотинимнинг бақир-чақири, гап-сўзларини бу қулоғим билан эшитиб, унисидан чиқариб юборишни ўрганиб олган эдим.
— Хўш қалай? Фойдаси бўлдими? Қулоғинг анча тинчигандир-а?!
— Нимасини айтасан!? Хотинимни бақир-чақирига эътибор бермай юраверибман... У бўлса, ҳаммом эшигини оча олмай, ичкарида анча кун қулфланиб қолиб кетибди.

Кўчада кетаётган қизга келишган бир йигит “гап отибди”:
— Яхши қиз, дам олиш кунлари бўшмисиз?
Қиз нозланиб:
— Ҳа, - дебди.
Йигит бўлса:
— Гўзаллик салонига бориб турсангиз бўлмайдими?! – деган экан.

Иккита турли миллатдаги зоолог олимлар гаплашиб қолибди:
— Биз лаққа балиқни сигир билан чатиштирдик. Зўр натижа берди. Энди сигирларимиз ҳам сут, ҳам ёғ беришмоқда.
— Биз эса чумолиларни тарвуз билан чатиштирдик. Энди тарвузни сўйсак, данакларини ўзи ташқарига ўрмалаб чиқиб кетишмоқда.

Бир ёш журналист деҳқондан сўрабди:
— Энг яхши ҳайвон қайси?
Деҳқон жавоб берибди:
— Ит!
— Нимага? – дебди яна журналист.
— Чунки ит еримга кириб олиб, интервью оламан деб оёғини остидаги экинларимни пайҳон қилмайди! – деган экан деҳқон.

Иккита аҳмоқ бир одамни ёнига келиб савол беришибди:
— Биз қандай қилиб ақилли бўла оламиз?
Ҳалиги одам дебди:
— Ҳов анави уйни кўряпсанми? Ўшани томига чиқиб, сакрасангиз ақилли бўласизлар.
Биринчи аҳмоқ томга чиқиб пастга сакраса, қумни устига тушибди. Ёнига иккинчиси югуриб келиб:
— Лат емадингми? – деса, ҳалиги сакрагани:
— Қўлингни ол, аҳмоқ! – дермиш.

Хотин эрининг шкафидан бир тутам пул топиб олиб, эрига жаҳл қила кетибди:
— Шу-у-унча пулни қаёқдан олдингиз?!
Эри:
— Сени туғилган кунингга деб йиғаётган эдим... – дебди.
Хотини бу гапни эшитиб:
— Бунча кам? – дермиш.