Дода латифалар

— Хотинимни туғилган кунига нима совға олишни билмаяпман...
— Ўзидан сўраб қўя қолмайсанми?
— Йўғ-е, унақа кўп пулни қаердан оламан?!

Бир эркак оёқда тура олмайдиган аҳволда маст бўлиб ўйга келибди.
“Жаҳл отига минган” хотини энди бақираман деса, эри қўлини лабига қўйиб:
— Тш-ш-ш, жим! Мен бир нарса топдим, - дебди.
— Нима? – дебди хотини.
— Сабр қил. Эрталаб айтаман, - деб ухлаб қолибди эри.
Тонг отишини сабрсизлик билан кутган хотин, эри уйғониши билан сўрабди:
— Ҳўш, топган нарсангизни айтинг энди!
Эри:
— Айтсам ишонмайсан... Янги майхона топдим, - дермиш.

Ёш бўлса ҳам ҳақиқатни билади.
— Болакай, сен катта бўлсанг ким бўлмоқчисан?
— Катта бўлсам, катта бўлсам-чи... Албатта бутун дунёни айланиб чиқаман. Ҳамма давлатларни кўриб, сайёҳат қилиб юраман. Кўп машиналарим, миллионлаб мухлисларим бўлади. Ҳеч қандай иш қилмасам ҳам катта ойликни олавераман-олавераман...
Мен катта бўлсам – футболчи бўламан!!!

Зиқнароқ бир одам такси тўхтатиб сўрабди:
— Фалон жойгача борсам, қанча бўлади?
Таксичи унга:
— 10 минг бўлади, - дебди.
Ҳалиги одам пулни эшитиб:
— Унда шу юкларимни ўша жойга олиб бориб ташланг. Мен орқангиздан югуриб етиб оламан, - дермиш.

Шифокор бемордан сўради:
— Ҳўш, бугун қандай ухладингиз?
Бемор жавоб берди:
— Шу..., тунги кўйлакда, яланг оёқ, қоронғу хонада ухладим.

Бир эркак бозорда айланиб юрса, қари отахон қоғозга ўралган бир нарса сотиб ўтирган экан.
Эркак қизиқиб сўрабди:
— Отахон, нима сотяпсиз?
— Перфоратор. Кўрасанми? – деб қоғозни очса, ичидан катта милтиқ чиқибди.
Эркак ҳайратда:
— Отахон, ахир бу милтиқ-ку!? – деса, отахон:
— Билмасам болам... Лекин асфалтни яхши тешар экан, - дермиш.

— Алло, компьютер устахонасими?
— Ҳа, нима бўлди?
— Компьютерим ишламай қолди.
— Ўзингиз ичини кавлаб кўринг.
— Шундай қилсам, ишлаб кетадими?
— Йўқ! Бизга иш кўпаяди. Даромад ҳам!

Мени исмим Даврон. Лекин дўстларим мани дробовик (ўқни сочиб отадиган милтиқ) дейишади. Сабаби оддий: Мени овқат чайнаётганимда аксирадиган одатим бор!

Назарбоев Токаевга рулсиз машина совға қилди.
Токаев:
— Нурсултон Абишевич, кечирасиз. Лекин мен уни қандай бошқараман?
— Сен муҳими газни бос! Бошқаришни эса менга қўйиб бер.

Ўқишдан уйга қайтган қиз жиғибийрон бўлаётганмиш:
— Нега “ўзимга қарамай” ўқишга борган кунларим ёнимдан келишган йигитлар чиқиб қолаверади?!
Онаси:
— Қўйсанг-чи! Тошкентда чиройли йигитлар бунчалик кўп эмасдир...!