Дода латифалар

Қиз севган йигитига:
— Жон, знаешь? Дунёда такие вещи бор, лучше уларни билмаган яхши, - дебди.
Йигит:
— Бунга ўзбек тили грамматикаси ҳам кирса керак?! - дермиш.

Генерал бир гуруҳ прапоршикнинг зеҳнини синовдан ўтказмоқда:
— Остонада бир жуфт қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Сукунат.
— Эҳ галварслар! Бир жуфт ботинка! Энди қийинроқ савол бераман: эшик яқинида тўртта қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Яна сукунат.
— Эҳ сен, каллаварамлар! Ахир бу икки жуфт ботинка-ку. Хўп, майли, янада қийинроқ савол бераман: ботқоқда яшайди, ранги яшил, вақирлагани-вақирлаган.
Ниҳоят прапоршиклардан бири қўл кўтариб:
— Уч жуфт ботинка, ўртоқ генерал, - дермиш.

Аёлга врач:
— Сизда ортиқча вазн бор! - деса, аёл:
— Ортиқча эмас, заҳирадагиси! - дермиш.

Ишга кириш олдидан суҳбат:
— Ижобий хислатларингиз?
— Қатъиятлилик!
— Майли бораверинг. Ўзимиз сиз билан боғланамиз!
— Раҳмат. Шу ерда кутиб тураман...

Эрталабки тиғиз пайт. Тошкент автобуслари йўловчилар билан тўла!
— Акром ака, тўхтаб туринг! Одам кеватти! - бақирибди автобус чиптачиси ҳайдовчига, узоқдан югуриб келаётган йўловчини кўриб.
Бир-икки сония ҳам ўтмай:
— Акром ака, ҳайданг, кетдик. Проездной экан...!

Вокзал ошхонасида овқатланаётган бир хўранда:
— Официант, мени овқатимни нега бунча кам суздингиз?
Официант:
— Поездингиздан кечга қолманг дедик-да...

Она боласига:
— Агар ҳозироқ бўтқангни емасанг, ялмоғиз кампирни чақираман! – деса,
Боласи:
— Овора бўлманг ойижон, бу бўтқани ялмоғиз кампир ҳам емайди!... – дермиш.

Автобусда кетаётган бир йигит телефонига қараб: – "Окей ГУГЛ", мен қаердаман? – деса,
Бир қари кампир йигитга ўгирилиб:
— Илоё қуриб кетсин шу гиёҳвандлик!!! Қаерда бўлардинг, автобусдасан! Шўрлик Гулини эса бекатда қолдиргансан...! – дермиш.

Янги оила қурган ёш эр-хотин фарзанд кўравермагач, кекса бир донишманднинг ёнига боришибди. Донишманд уларга баланд тепаликдаги ният дарахт учига, бир парча латта боғлаб қўйишни уқтирибди.
Бир неча йилдан сўнг, бояги донишманд эр-хотиндан хабар олгани келса, эшикни бир гала болакайлар очишибди.
— Онангиз қаерда? – сўрабди донишманд.
— Туғруқхонада, – жавоб беришибди болалар.
— Отангиз-чи?
— Тепаликдаги дарахтдан латтани ечгани кетгандилар...! – дермиш.

Салим мактабдан уйга кийимлари йиртилган, ҳамма ёғи ифлос аҳволда кириб келибди. Уни кўрган отаси сўради:
— Сенга нима бўлди?
— Азим билан уришдим.
— Бундан чиқди, энди сенга янги кийим сотиб олиш керак экан-да?
— Бу қийин эмас, дада. Аммо Азимнинг дадаси янги бола сотиб олишига тўғри келади...