Дода латифалар

Қишлоқдан келган иккита йигит шаҳар автобусига чиқиб, ҳайдовчидан сўраётганмиш:
— Мен бу автобус билан Жисмоний тарбия институтига бора оламанми?
Ҳайдовчи:
— Йўқ, - дебди.
Мен-чи, мен бора оламанми? Ҳужжатларимни топширишим керак эди-да, - дермиш иккинчи.

Қари бемор врачга учради. У беморга дори ёзиб бериб тайинлади:
— Мана бу ҳамма дориларни ҳар куни уч маҳал овқатдан кейин бир ҳафта давомида ичасиз.
— Нималар деяпсиз, доктор?! Бунча овқатни қаердан топаман?

«Ким бўлсам экан?» деган мавзуда суҳбат давом этарди.
«Мен стюардесса бўлмоқчиман» деган қиздан ўқитувчи сўради:
— Бу касб ҳақида ҳеч тасаввурга эгамисан?
— Бўлмасам-чи! Стюардесса самолётдаги йўловчиларга овқат ва ичимликлар беради. Агар биронтаси ўзини ёмон ҳис қилса, уни дарҳол очиқ ҳавога олиб чиқади.

Бемор травматолог олдига келибди.
— Илтимос елкамга қадалиб қолган вилкани олиб ташланг, - деса, врач:
— Мени иш вақтим тугади, - дебди.
— Илтимос доктор бир нима қилинг!
Доктор бир касалга бир соатига қарабди-да, вилкани суғириб касалнинг кўзига санчиб:
— Ана бўлди, окулист ҳали бир соат ишлайди. Унга мурожат қилинг, - дебди.

— Мен эҳтиётдан кўричагимни олдириб ташладим.
— Мен эса, овқат тақчил бўлгани учун, ошқозонимни олдириб ташладим.

Бир одам қўлида бир халта кир ювиш кукунига қараб, сўкиниб кетаётса, қўшниси ҳайрон бўлиб:
— Ҳа, қўшни нима бўлди? - дебди.
Сўкиниб кетаётган одам:
— Эй, кўрмайсизми қўшни, мана бу порошокка "100 гр бесплатно" деб ёзиб қўйишибди. Сотиб олиб уйда очиб қарасам, ичида фақат порошок холос! Дўконга қайтараман!

Хотин эрига дебди:
— Азизим, мен ўғлимизга исм танлаб қўйдим!
— Нима исм экан?
— Лексус деб атаймиз!
— Эсинг жойидами тентак?
— Энди оиламизда Лексус ва Тентак бўлади!

Икки дугона суҳбатлашмоқда:
— Менга эрга тегишни таклиф қилишди...
— Зўр-ку! Қайси йигит?
— Йигитмас! Қўшниларим...

Оддий балиқ тилла балиққа турмушга чиқибди.
— Энди бизни балиқчаларимиз тилла бўлишадими? – сўрабди оддий балиқ эркак балиқдан.
— Йўқ, - дебди тилла балиқ.
— Нега ахир? Сиз тилла балиқсиз-ку?! – деса, эркак балиқ:
— Чунки мени онам тилла балиқ бўлган эди, отам эмас, - деган экан.

Афанди умрида кўл кўрмаган экан. Ўртоқлари бир куни уни кўлга олиб боришди. Афанди сув тагидаги кўкатларни кўриб:
— Агар сув босмаганда, хўп мол боқадиган яйлов экан-да,— дермиш.