Дода латифалар

Йигит дўстига деди:
— Кейинги пайтларда кундуз кунлари даҳшатли даражада бўшашадиган бўлдим. Нуқул уйқум келаверади. Тунда эса буни тескариси. Росманасига тўлақонли, ҳақиқий эркакнинг умрини кечираётгандай бўламан.
— Тунда нима иш қиласан ўзи?
— Ухлайман.

Тиқилинч бозордаги дўконлардан бирига кириб, ўзимга пальто танлаётсам, сотувчи бирданига бақириб қолди:
— Қани анави аблаҳ?! Ҳозиргина шу ерда пальтоларни олиб кийиб кўраётган эди. Қочиб кетдими???
— Шу ердаман! - дедим.
— Ҳа шу ердамидингиз? Танимай қолибман сизни, - деди сотувчи.
Дарҳол эгнимда турган пальтони сотиб олдим. Мен таниб бўлмас даражада ўзгариб кетибман демак!!!

Икки ёш никоҳ ўқитгани домлани ёнига боришибди.
Домла йигитдан сўрабди:
— Фалончи ўғли фалончи, фалончини қизини тан маҳрамликка олишга розимисиз?
Йигит:
— Менга барибир, фарқи йўқ! - дебди.
Навбат қизга келибди:
— Фалончи қизи, фалончининг ўғли фалончибекка турмушга чиқишга розимисиз?
— Менга барибир, - дебди қиз.
Домла дуога қўл очиб:
— Менга ҳам умуман фарқи йўқ, бахтли-саодатли бўлинглар, - деган экан.

Ҳамма нарсага юзаки қарашни ўрган!
Яна-ям маъсулиятсизлик билан қара, яна-ям...
Ҳис қиляпсанми? Бефарқлик ифорини иси келмоқда...

Бир куни аёл бозордан торт сотиб олибди. Кечқурун уйида тортни кесаман деса, ҳеч пичоғи ўтмасмиш.
Кремларини олиб ташлаб қараса, торт орасига Самарқандни тандирида ёпилган нонни қўйишган экан.

Онаси қизига дебди:
— Қизим, сени яхши тарбияладик, консерваторияда ўқитдик! Нимага шу такси ҳайдовчисига тегмоқчи бўляпсан?
— Чунки улар ҳурракни ля минорда отадиларда шунга.

Автотест битирувчиси, чиройли бир қиз касалхонада:
— Айтинг-чи доктор, аҳволи қалай?
— Жуда ёмон. Юраги инфаркт бўлган. Қўл ва оёқлари синган. Агар гапингиз бўлса, айтинг! Мен етказиб қўяман.
— Унда сўрангчи, ҳайдовчилик гувоҳномаси олиш учун имтиҳондан ўтибманми?

Эҳ қандай замонда яшаяпмиз...
Аёлларни юзида ярим кило атир-упа бўлса ҳам ҳеч ким индамайди. Лекин эркакнинг юзида озгина лаб бўёғи кўриб қолишса, ... қиёмат бўлади-я!

— Чиройли бир қиз билан танишмоқчи эдим. Энди гап бошлашимни биламан, ўзидан-ўзи бақира кетди:
— "Йўқол! Бу аёллар ҳожатхонаси!!!".

Бир куни балиқ чўмилишга бoрибди, аммо сочиқ ёдидан кўтарилибди...