Дода латифалар

Уйда аёл китоб ўқиб ўтирса, ўғли мактабдан келиб:
— Нима ойижон, интернет ишламаяптими?!, - дермиш.

— Касбинг нима?
— Бекорчиман!
— Унда қўшиқчи бўлақол!
— Йўғ-е, унчалик бекорчи эмасман...

Бир қари бадавлат одам кечқурун уйига қайтса, хизматкори:
— Ҳа, қари тўнка! Қаерларда юрибсан?!, - деса, бой пинагини бузмай:
— Қулоғимга эшитадиган аппарат сотиб олгани боргандим, - дермиш.

Касалхонада йўлагида бир одам қаттиқ ҳаяжонда, у ёқдан-бу ёққа юрибди. Хотинини операция қилган врач чиқиб, ғамгин ҳолатда гап бошлабди:
— Хотинингизни ҳаётини сақлаб қолдик. Лекин у комада. Яхши парвариш қилсангиз, яна ўн йил яшаши мумкин.
Врач эрига қараса, кайфияти бутунлай тушиб кетибди. Йиғлаб юборишига бир баҳя қолганини кўриб:
— Ҳазиллашдим. Хотинингизни сақлаб қола олмадик, - дебди врач.

Бир хонадондаги бўлаётган зиёфатда меҳмонлар зерикиб, сиқилиб кетишипти. Бир бурчакда эснаб ўтирган
аёлни кўриб, меҳмон ундан сўрапти:
— Зерикдингизми?
— Жуда ҳам.
— Бўлмаса секин туриб кетаверайлик...
— Кошки эди, лекин афсуски, иложим йўқ.
— Нега?
— Мен шу уйнинг бекасиман.

Бир киши кечаси ухлаб ётса, эшик таққиллаб қолибди.
— Ким у? – дебди ҳовлига мўралаб.
— Сизларга ўтин керакми? – дебди нотаниш одам.
— Йўқ, керакмас! – деб ухлашга кириб кетибди.
Эрталаб турса, ҳовлида йиғиб қўйган ўтинлари йўқ эмиш.

Бир тентакроқ одам сувда чўкаётган кишини қутқариб олибди.
Орадан кўп ўтмай одамлар тентакни ёнига келиб:
— Сиз уни сувдан қутқариб олган эдингиз, у бўлса ўзини осиб ўлибди, - деса, тентак:
— Ие, ўлиб қолибдими? Мен уни қурисин деб дарахтга илиб қўйгандим, - дермиш.

Хотин эрига:
— Дадаси, мундоқ ўғлингизга гапирсангиз-чи... Куни бўйи интернетдан бошини кўтармайди.
Эри:
— Хотин, ўзинг айтавер. Ўғлинг мени “чёрныйга солиб қўйган”...

ГАИ ходимининг оғир оёқ рафиқаси турмуш ўртоғи билан хизмат машинасида кетаётиб, хотинининг кўзи ёрийдиган бўлиб қолибди. Туғилаётган фарзандлари эгизак экан. Хасан туғилиб, дадасига кўзи тушибди-ю, шундай деб қичқирибди:
— Ҳусан, чиқмай тур! Гаига тушиб қолдик!