Дода латифалар

Тўққизинчи синф ўқитувчиси винеткага пул олиб келмаган ўқувчиларга дебди:
— Йигирма йилдан кейин синфдошларингизни суратларига қараб эслаб юрасизлар.
Ўқувчилардан бири:
— Раҳматли устозларимизни ҳам эслаб ўтирамизми?!

Ошпазлик курсида таҳсил олаётган қизидан онаси сўрабди:
— Ўзинг тайёрлаган таомдан татиб кўришга рухсат беришадими?
Қизи кўзига ёш олиб:
— Мажбур қилишади, - дебди.

Учта жинни мотоциклда қочиб кетаётган экан, йўлда ГАИ ходими таёқчасини кўрсатиб, "тўхтааа", - деса
Жиннилар:
— ЭЭ, қаерга ўтирасан, жой йўқку, - деб ўтиб кетишибди.

Мактабда биология ўқитувчиси дарсни ўқувчиларга тушунтирмоқда:
— Мана қаранглар! Бир стакан ароққа чувалчангни солсак, у ҳалок бўлади. Айтинглар-чи, ароқ инсон организмига қандай таъсир қилар экан?
Ўқувчилар:
— Демак, инсон ароқ ичса, ичидаги ҳамма гижжалар ўлар экан...

Бир фермер отахоннинг оқ ва қора моллари боракан. У отахондан журналистлар интервью олгани келишипти.
— Отахон бу молларингиз бир кунда қанча сув ичишади?
— Оқими қорасими?
— Оқи?!
— 2 пақир сув ичади кунига...
— Қорасичи???
— Уям...
— Отахон бу моллариз кунига қанча хашак ейди?
— Оқими қорасими?
— Оқи?!
— 4 тоғорадан хашак ейди..
— Қорасичи?
— Уям...
— Отахон бу моллариз кунига қанча сут беради?
— Оқими қорасими?
— Оқи?!
— 15 литрдан сут беради болам...
— Қорасичи???
— Уям...
— Эй, отахон одамни эзвордингиз. Савол берсак, оқими қорасими дейсиз, оқи десак, мана бунча дейсиз қорасичи десак уям дейсиз. Бу нимаси?
— Эй болам оқи узимникида.
— Ҳа тушунарли қорасичи, деса...
— Уям.... дермиш

Тез ёрдамга қўнғироқ. Аёл киши:
— Алло, тезоқ етиб келинг. Ўғлим суварак еб қўйди.
— Ҳечқиси йўқ! Кўнгли беҳузур бўлиб, чиқариб юборади.
— Мен ўғлимга “Суваракка қарши дори”ни ичирган эдим...
— Тез манзилни айтинг! Йўлга чиқяпмиз!

Мактабда иккита ёши катта кишилар учрашиб қолибди:
— Кечирасиз, сиз ўғлингизга келган бўлсангиз керак?!
— Йўқ, мен синфдан-синфга қолавериб мактабни ҳалиям тугата олмадим. Сиз-чи? Турмуш ўртоғингиз ўқитувчи бўлса керак, уни кутиб олиш учун келдингизми?
— Қаёқда?! Дадамни дарслари тугаса, уйга олиб кетиш учун келдим.

— Хўш, Ҳусанов! Ер қандай шаклда?
— Тўртбурчак устоз.
— Яхшилаб ўйлаб кўр! Ерни шакли қандай?
— Учбурчак устоз.
— Чиқ синфдан! Сендек ўқувчи ҳеч кимга керакмас!
— Бекор қилдингиз! Устоз, ҳали кўришамиз! Ер думалоқ!

Шаҳар ҳокими Афандига буюрди:
— Менга бир баҳайбат, қопағон ит топиб келинг!
Афанди эса, буйруқнинг аксини қилиб, ювош бир ит топиб келди. Ҳоким Афандини койиди:
— Мен сизга «қопоғон ит топиб келинг!» десам, жуда ювош итни олиб келибсиз.
Афанди бепарво жавоб берди:
— Тақсир, хотиржам бўлинг, бу жанобларининг олдида беш-олти кун турса, ўзларидан таълим олиб, занжирини ҳам узадиган бўлиб кетади.

Бир йигит севган қизига совға олгани дўконга бориб, чиройли қўлқоп сотиб олибди.
Сотувчи қутига қўлпоқни ўрнига адашиб аёлларнинг тунги кўйлагини солиб берибди.
Йигит бир варроқ қоғозга ушбу сўзларни ёзиб, қутини севган қизининг уй манзилига жўнатиб юборибди.
“Севгилим! Сизга нима совға беришни узоқ ўйладим. Ваниҳоят, энг яхши совға шу бўлса керак деган умидда олдим. Уни дўкондаги сиз тенги бир қизга кийдириб кўриб, олдим. Бу совғамни кийиш ва ечиш жуда осон экан, ўзим кўрдим...”