Doda latifalar

Ikkita Gai xodimi xizmat mashinasida ketayotishsa, oldidagi mashinaning oynasiga yopishtirilgan reklama yozuviga ko‘zi tushibdi: "Avtomobil sotiladi. Quyidagi telefon raqamiga qo‘ng‘iroq qiling".
Gai xodimlari haydovchini telefonda gaplashgani uchun jarimaga tortmoqchi bo‘lib, e’londa ko‘rsatilgan raqamga qo‘ng‘iroq qilishibdi.
— Allo, e’lon bo‘yicha so‘ramoqchi edim.
— Ha, albatta. So‘rayvering, - debdi telefonini "Baland ovoz" rejimiga o‘tkazib qo‘ygan haydovchi.
Gai xodimi haydovchini gapga solaveribdi. Birozdan keyin Gai haydovchiga:
— Iltimos telefoningizni qo‘lingizga olib gaplashsangiz, yaxshi eshitilmayapti, - desa, haydovchi:
— Jon deb gaplashardim. Faqat ortimdan boyadan beri bittasi dumga o‘xshab ergashib kelyapti-da. Bilasiz-ku, bularga bahona topilsa, darrov to‘xtatishadi! - dermish.

Buvisi bo‘yi yetgan nabira qiziga debdi:
— Nabiraginam, tug‘ilgan kuningga bir chiroyli duo qilib qo‘yay...
Bo‘yi yetgan qiz shoshib buvisiga debdi:
— Buvijon, menga ajoyib yigit uchrashini duo qiling! U yigitsiz bir daqiqa ham yashay olmay...
Buvisi o‘ylanib turib dermish:
— Yo‘q, yaxshisi sen bilan yashay oladigan yigit uchrashini so‘rab duo qilaman!

Muddatli harbiy xizmatga yangi chaqirilgan oddiy askar chodirli shaharcha yo‘lagi bo‘ylab ketar ekan, yonidan o‘tayotgan generalga harbiycha salom bermay o‘tib ketibdi. Hayron bo‘lgan general askarni to‘xtatibdi.
— Mening kimligimni bilasizmi, o‘rtoq oddiy askar?!
— Hoy, yigitlar! — qichqiribdi yosh askar, chodirli shaharchaga qarab, — Bu yoqqa kelinglar, maza qilasizlar. Mana bu qariya o‘zining kimligini esidan chiqarib qo‘yibdi.

Uchta askar - rus, qirg‘iz va o‘zbek kartada qimor o‘ynab o‘tirishsa, komandir kelib ko‘rib qolibdi. Askarlar kartalarni berkitishibdi. Komandir:
— Xizmat vaqtida qimor o‘ynab o‘tiribsizlarmi? desa,
Rus askar:
— O‘ynamadim, o‘lay agar, - debdi.
Qirg‘iz ham:
— Til tortmay o‘lay, kartam umuman yo‘q, - debdi.
ShUnda o‘zbek askar:
— O‘rtoq komandir, manavi ikkita o‘liklar bilan karta o‘ynab bo‘ladimi axir...?! - dermish.

Yigit va qizning telefondagi suhbatidan:
— Allo, azizim, bu yil ham kontraktga kiribsizmi?
— Ha!
— Unda yana to‘rt yil uylanmay turasiz...
— Nega?
— Men ham kontraktga kiribman...

Ota o‘g‘liga debdi:
— Bor, anavi gadoyga non olib chiqib ber! yosh bolalarim bor deb so‘rayapti...
— Yo‘q ada, unga non bermaylik!
— Nega o‘g‘lim?
— Kechayam shu gadoy bolalarini o‘rtaga qo‘yib tilangan edi. Non olib chiqsam, bolalariga qoldirmay hammasini o‘zi yeb qo‘ydi.

Bankka bosqinchilar kirib hammaga baqira boshlashibdi:
— Teskari o‘giril, yot! Agar kim bizni yuzimizni ko‘rsa, otib tashlaymiz!
Bir odam:
— Men ko‘rdim, - deb yuboribdi. Shu zahoti to‘pponchani olib otib tashlashibdi. Yana so‘rashibdi:
— Yana kim ko‘rdi?! - desa, chetroqda yotgan odam:
— Meni xotinim ko‘rdi, - dermish.

Jinnixonada jinni qora qog‘ozga ikkita qizil nuqta qo‘yib, doktorga ko‘rsatibdi.
Doktor:
— Nima bu? - desa, jinni:
— Ko‘rmayapsizmi, ikkita negr sigaret qorong'uda chekib o‘tiribdi, - debdi.

Bir guruh injener-professorlarni yangi samolyotning ilk parvozida ishtirok etishga taklif qilishibdi. Bortga chiqib, joylashib olishgach, e’lon qilishibdi:
"Hurmatli injener-professorlar, ushbu samolyot sizlarning talaba-magistrantlaringiz tomonidan yaratildi. U ilk bora havoga ko‘tarilishga tayyor. Maroqli parvoz tilaymiz!"
Shu payt hamma professorlar ur-yiqit qilib, samolyot bortidan qocha boshlabdi-yu, faqatgina bittasi joyida xotirjam o‘tiraveribdi.
— Siz nega xotirjam o‘tiribsiz? Talabalaringizga juda-yam ishonar ekansiz?! - deyishsa, professor pinagini buzmay:
— Agar shu samolyotni meni talabalarim qurgan bo‘lishsa, uchish u yoqda tursin, u hattoki joyidan ham qo‘zg‘almaydi, - dermish.

Talaba kafega kirsa, dekan tushlik yeb o‘tirgan ekan. Talaba dekanni yoniga borib:
— Domlajon, maylimi siz bilan bir stolda o‘tirib, ovqatlansam? - desa, dekanni jahli chiqib:
— Qayerda ko‘rgansan burgut bilan kalamushni birga ovqat yeb turganini, - debdi.
Shunda talaba bir kulib qo‘yibdi-da:
— Unda siz ovqatingizni yeyavering, men uchib ketaqolay, - dermish.