Uch og‘ayni alkash ichmoqchi bo‘lib, zo‘rg‘a bir butilka aroqqa pul yig‘ibdi. Endi ichamiz deganda, qarashsa - gazagi yo‘q emish.
Shunda bittasi cho‘ntagini kovlab-kovlab, bir kichkina chesnok donasini topibdi. "Mana zakuska ichib, hidlab qo‘yamiz", deb o‘zi birinchi ichib hidlab chesnokni ikkinchi sherigiga beribdi. U esa aroq ichibdi-da, chesnokni yeb qo‘yibdi.
Shunda uchinchi sherigi unga qarab:
— Nima san ahmoq, faqat ovqat yegani kelganmisan? - dermish.
— Guli, sen butunlay surbetlashib ketyapsan! Kechqurun uyga "drabadang" mast kelding!
— Qanaqa mast! Men ovsinim bilan ozgina ozginadan ichdik xolos! Buni ustiga oshxonadagi idishlarni ham yuvib qo‘yganman.
— Ha, o‘simlik yog‘i bilan!
Afandi daryoda cho‘milayotgan edi, to‘r tashlayotgan baliqchilarni ko‘rib qoldi. Afandi sho‘ng‘ib borib to‘rga kirdi. Baliqchilar to‘rga juda katta baliq ilindi degan xayolda to‘rni tortib olishdi, qarashsa, Afandi iljayib o‘tiribdi.
— Afandi, bizni laqillatib, to‘rda nima qilib yuribsiz?— deyishdi baliqchilar.
— Juda ko‘p yillardan beri baliq bo‘lib, to‘rga tushishni orzu qilib yurar edim, armonda ketmay dedim,— javob berdi Afandi.
— Azizam, yana arazlab onangnikiga ketayapsanmi? Dugonangnikida bir kecha qolib ketganim uchun mandan hafa bo‘ldingmi? Yigitchilikda bo‘lib turadi-da endi... O‘zing tushungan ayolsanku?
— Tushunaman, tushunaman. Man onamnikiga emas, bolta obkelishga ketyapman.